తలుపు గడియ విడింది..
ఇప్పటికిది వందో సారేమో
కనురెప్పల తలుపు మూసి
గుండెకు గడియ వేశాలే అని అనుకుని..
అప్పుడే తెరుచుకునేది అసలు ప్రపంచం
ఆశల, అపార్థాల, అవినీతి, నీతుల నగిషీల ఖగోళం
మరపు లోకి జ్ఞాపకాన్ని మార్చేశాలే అన్న నిశ్చింతనీ తుడిచేసి
గతం గోళీకాయలా గింగిరాలు తిరుగుతుంది
రోజులన్నీ క్యాలెండర్లో తిరగేసి
నెలల్నుండి సంవత్సరాల్ని పుట్టించి
శైశవం నుంచి అవసానం వరకూ
ఎన్ని ఆలోచనల తేదీలు మారాయో గుర్తుందా…
గాయాలు గురుతులు మనసు మోస్తోంది
నవ్వుల భారమంతా పెదవికిచ్చింది
గుండె గుప్పెడంతే ఎందుకుందీ
ఆశల ఆకాశం ఇమిడిపోయింది..
ఆక్షరం నా అడుగుల్ని మోస్తోంది
పదం పాదుకగా ఆసరానిచ్చింది
కభీ తన్ హాయీ.. కభీ షహనాయీ
ఒంటరి క్షణాలు కాదవి ఏకాంత సావాసాలు
పదాల్తో పదహారు లోకాలూ
అరనిమిషం లో తిరిగిరావడమెంత హాయీ..
జయశ్రీ గారూ,
బాగా చెప్పారు. కనురెప్పల తలుపుమూసామనుకున్నాకే అసలు సిసలు మనదైనదీ,మనం అనుభూతి చెందినదీ,ఆశించినదీ కలగలిపి తెరుచుకునే జ్ఞాపకాల ప్రపంచం. మనిషిని ఎప్పుడూ ఒంటరిగా ఉండనీదు.
మీ శీర్షిక కూడా దానికి తగ్గట్టుగానే ఉంది.
అభివాదములు
ధన్యవాదాలు మూర్తి గారు.. మీ స్పందన మరో కవితా వాకిలికి వెలుగులు ఇస్తోంది..!
Thank you Murthy garu
రోజులన్నీ క్యాలెండర్లో తిరగేసి
నెలల్నుండి సంవత్సరాల్ని పుట్టించి
శైశవం నుంచి అవసానం వరకూ
ఎన్ని ఆలోచనల తేదీలు మారాయో గుర్తుందా…
నిజమే. ..తేదీల తీరుతెన్నుల్లో ఆలోచనల్లో కూడా ఎన్నో వన్నెలో.. చిన్నెలూ.. మనకి తోచినవి కొన్ని.. తొందరచేసి మనల్ని నడిపించేవి.. కొన్ని..
మీ కవిత చదువుతుంటే.. ఒక తీలీని బాధ.. దానికి పేరు పెట్టలేను. గతం గోళీకాయ అయితే.. అదే గోళీ మస్తిష్కాన్ని మనసునీ గింగిరాలు తిప్పి.. పచ్చి వెలక్కాయ అయినట్టు.. సున్నితత్వపు బాధ.. హాయి అయితే కావొచ్చు కానీ .. గ్రామఫోన్ మీద స్పూల్ లా .. ఒక విషాద రాగం పలికిస్తూనే ఉంది. తన వత్తిడితో.
మంచి ప్రయత్నం.. మామూలుగానే.. పదహారు లోకాలు తిరిగేయటం హాయి అనే యుతోపియన్ ముగింపు నిచ్చారు.
నెలల్నుండి సంవత్సరాల్ని పుట్టించి
శైశవం నుంచి అవసానం వరకూ
ఎన్ని ఆలోచనల తేదీలు మారాయో గుర్తుందా
కభీ తన్ హాయీ.. కభీ షహనాయీ
ఒంటరి క్షణాలు కాదవి ఏకాంత సావాసాల
భావన చాలా బాగుందండీ