ఇది ఇప్పుడు జరిగినది కాదు
మనం మన పడక గదుల్లో పిల్లలతో పాటుగా లోకంలో ఉన్న సిలబస్ సమస్తాన్నీ
తిరగేసి మరగేసి కుస్తీపడుతున్నప్పుడు
మనలాగే ప్రపంచమూ, కలలకూ భవిష్యత్తుకూ కొత్త అర్థాలు తొడుక్కుంటున్నప్పుడు
తుపాకీ కొసల మీద అలుముకుంటున్న ఆకాశపు ఉనికిలా
ఇది ఎప్పుడో ఇంతకు క్రితమే జరిగింది
ఇది ఇప్పుడు జరిగినది కాదు
బతుకును ఓ పోటీలా నిర్వచించుకొని
దరిదాపులకు ఎవ్వరూ రానివ్వకుండా చుట్టూ గోడలు కట్టుకొని సాగుతున్నప్పుడు
మనలాగే ఈ లోకమూ ట్రాఫిక్‍లో ఇరుక్కపోయిన స్వప్నంలా ఊపిరాడక అటు ఇటూ మెసలుతున్నప్పుడు
విలువల పదునంచు చివరల వేలాడుతున్న భూగోళం పువ్వులా
ఇది ఎప్పుడో ఇంతకు క్రితమే జరిగింది
ఇది ఇప్పుడు జరిగినది కాదు
ఒక సంఘటనగా మన కాలంలోనికి చొరబడి
పుస్తకపు పేజీలలో దాచి ఉంచిన నెమలికన్నుల వెంట నెత్తురు వరదలై పోటెత్తి హద్దులను ఊడ్చుకపోతున్నప్పుడు
మనలాగే ఈ చుట్టూ ఉన్న సమస్తమూ దీనినొక నిశ్చితమైన వ్యాఖ్యానాన్ని సిద్ధం చేసుకొని సమాధాన పడుతున్నప్పుడు
తనను తాను పెకలించుకొని తన వేళ్లను చూపెడుతున్న చెట్టు తల్లిలా
ఇది ఎప్పుడో ఇంతకు క్రితమే జరిగింది
అవును ..ఇది ఇంతక్రితమే జరిగింది…
నాగరాజుగారూ
మీ కవిత ఎత్తుబడి దగ్గరనుండి చివరి దాకా బాగుంది. Congratulations.
“విలువల పదునంచు చివరల వేలాడుతున్న భూగోళం పువ్వులా” సో ట్రూ! కవిత చాలా బాగుంది.
వెరీ నైస్