అప్పుడప్పుడయినా నీ లోకాన్ని ఒదిలి దిగివొచ్చి కిందికి
సర్వమూ విడిచి
ఇదిగో నీ దేహం నీ ఊహా సరికొత్తగా
అపపరిచితమై నిన్ను నీవు అన్ని విదిలించుకొని చూసినట్టుగా

ఎత్తయిన గుట్టపై కాకుంటె ఒకానొక అలల చింపిరి జుట్టు సముద్రం ముందర కదిలే ఆకుల సడి లీలగా

వస్తూ పోతూ ఉన్న కదలికల పురా పురా ఙ్ఞాపకాల ఆవరణంలో
తడి బారిన ఇసుక తీరాల ఒడ్డున చెరిగిపోయే పాదముద్రలతో ప్రాచీనపు దారులలో మలిగిన అడుగుల నిద్రిత నిరామయ ధ్వానంలో

బహుశా నిన్ను నీవు చూసుకుంటున్నప్పుడు
నీలోని ఖాళీ నీ చుట్టూ పరివ్యాపితమవుతున్నప్పుడు
పాడే పిట్టగొంతుకలోని పచ్చదనపు కాంతుల నడుమ
లోపలెక్కడో ఒదిగిన ఒక పారవశ్యపు కదలికలలో పరాగ రేణువై నీవు విశ్వ ధూళిలో కలగలసి తిరుగుతున్నప్పుడు

ఒకటి కాని తనం ప్రవాహమై నిన్ను ముప్పిరిగొని తనలోనికి లాగి
రంగులు కలగలసి ఒక తెల్లని ఆవిష్కరణమై దివ్య సంచారిగా పరిభ్రమిస్తున్నపుడు

ఒక దూరానికి నీవు కేవల బాటసారిగా పయనమై పోతుంటావు