కవిత్వం

రా.. వచ్చేయ్…

మార్చి 2015

రా
వచ్చేయ్

నిండు చందమామ తిరిగి
నెలవంకై యే దారిలో
పరిగెడుతోంది…

బోల్డన్ని తారకలు, కాసింత
చల్లగాలి పరుచుకొంటున్న యీ
రాత్రి
మనం కలుద్దాం

అత్యంత పురాతన వైన్
ఫ్రైడ్ గ్రీన్ టమేటో, రా సాల్ట్ డ్ చిల్లీస్
సిద్దంగా వుంచుతాను
గార్లిక్ బ్రెడ్ తీసుకురా…

నా కిష్టమైన నీ పసుపుపచ్చని
ఫ్యాబ్ ఇండియా
కుర్తా ధరించి

వో కొత్త పాటతో
రా
మన శ్వాసలకి
సరి కొత్త రిధమ్ ని
పరిచయం చేద్దాం
వొకరి మెడ చుట్టూ వొకరం చేతులేసి
వొకరి భుజాలపై మరొకరం తలనాన్చి
కాసేపు
మెడిటేషన్ చేసుకొందాం

జీవితం యెంత విస్తారమైనదో
అంత చిన్నది కూడా
యీ రోజు రేపటిలోకి
వొకే వేగంతో మారిపోతోంది
నిరంతరంగా…

పనిని వాయిదా వెయ్యలేని
మన నైజం
కలుసుకోవాలనే
తలంపు
థింగ్స్ టు డులో చిట్టచివరి
ప్రయారిటీ కాకుండుంటే

మరెన్నో దివారాత్రులు
లెక్కకు అందని
అరుదైన ఐశ్వర్యమై
మనోపుస్తకంలో యెన్నెన్నో
రసఝురి
కావ్యాలని లిఖించేవి
కేవలం sms లతో
సరిపెట్టుకొని
మురిసిపోకుండా

రా
యీ రాత్రి

తారకల పల్చని వెలుగు
శతకోటిరశ్మి కిరణాలుగా
పరావర్తనం
చెందకముందే
రా
వైన్ రంగుతో
సమ్మిళితమైన మన పెదవుల వర్ణంపై
గత కాలపు
గాయాలన్నిటినీ
యెరైజ్ చేసేసుకొందాం…

ప్రతి రాత్రి
చందమామని
వెలిగించుకొనే
సమయాలు
కావివి

మనం
కలిసినప్పుడు
విరబూసే
మనో చ్ఛాయా రంగులని
పంచేంద్రియాల క్లౌడ్ లో
దాచేసుకొందాం

అప్పుడప్పుడూ
చూసుకొందాం

యెప్పటికి
వుంటాయనే
భరోసాతో

తిరిగి
మనం
మన
పనుల స్కేటింగ్ లోకి
జారుకొందాం…

రా
వచ్చేయ్…