ఆమె కవిత
ఆత్మలో లీనమవుతుంది
మాటలు కన్నీటిలో ఇంకిపోతాయి
భావజలధార ఒళ్లంతా పాకి
అక్షరమక్షరమూ ఆవహిస్తుంది

ఆమె దుఃఖం తరతరాల మూలాలను తడుముతుంది
ఆమె తత్వం అనాది మూలుగల్లోని బానిసత్వాన్ని ప్రశ్నిస్తుంది

ఆమె మాత్రం ఎవరినీ ప్రశ్నించదు
దేనినీ నిందించదు
విధి అని విరామం తీసుకోదు
కాగితానికి, కంటికి మధ్య
కన్నీటి సిరాగా ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది

పదాలు
వాటికి పాదాలు తొడిగి
అడుగులు వేసిన ఆమె కవితలు
శబ్దానికి శరీరమిచ్చి
ఆత్మకు దారిని కనుగొనే
ఆమె అక్షరాలు
ఆమె మది నదిలో
అనేక నిగూఢపు ప్రవాహాలు

మనసుకు చెవులిచ్చి
తను చెప్తూనే ఉంటుంది
ఆమె కవిత్వం
హృదయాంకురం నుంచి
మెలుచుకొస్తూనే ఉంటుంది