మసాచుసెట్స్ విశ్వవిద్యాలయం లో ఉమెన్స్ హెల్త్ అండ్ ట్రెడిషనల్ లైఫ్ స్టైల్ పై అధ్యయనం చేసి ఇండియాకొచ్చి దీనిపై పరిశోధనలు జరిపిన జోలీ ఈ మధ్యే ఓ జిం ఏర్పాటుచేసింది. దేశరాజధాని న్యూఢిల్లిలో ఆ జిం ఓ ప్రత్యేక ఆకర్షణగా నిలిచింది.
ఎందరో శ్రీమంతుల స్త్రీలకు, అందునా సీమంతం చేసుకోబోయే ఇంతులకు కూడా ప్రత్యేక వ్యాయామాలున్నాయి. ప్రతి వ్యాయామమూ నిజానికి వ్యాయామం కాదు. ఓ పని! ఆ పనిలో ఉండే వ్యాయామాల వల్ల మన ఆరోగ్యం ఎలా బాగుపడుతుండో ఇక్కడ తెలుసుకోవచ్చు. అంతేకాదు శారీరిక చైతన్యంతోబాటు మానసిక ఒత్తిడుల్నుంచికూడా ఉపశమనం దొరుకుతుందట.
ఒక పని గుండెపోటుని రానీకుండా చేస్తుందట. మరోపని పొత్తికడుపు పెరగనీయకుండా, ఇంకోటి శ్వాసకోశం మెరుగుపడేది, మరోటి ఉచ్చ్వాసనిశ్వాసాలను క్రమబధ్ధం చేసేది, మరింకోటి నడుము సన్నబడేది, ఇంకా మరోటి జబ్బలు నునుపు తేలేది, ఇంతేకాదు సుఖప్రసవం అయేదికూడా!
పనిలోవుండే స్వప్రయోజనాల్ని, సత్ప్రయోజనాల్ని శ్రమైకసౌందర్యంలోని గొప్పదనాన్ని కోర్స్ వైజ్, సిలబస్ వైజ్ నేర్పిస్తోంది జోలి.
ఈ జిం గురించి ఆనోటా, ఈనోటా ఏం ఖర్మ టి.వి చానెళ్ల నిండా ప్రకటనలు, రేడియో ఎఫ్.ఎం ల ద్వారా ప్రచారాలు!
మహిళలు తండోపతండాలుగా కాకపోయినా ఓ తండా గా వెళ్లినమాట నిజం. అదీకూడా బాగా “డబ్బుచేసిన”వాళ్లకే అందుబాటులో ఉందనేది వాస్తవం!
వారిలో “సుకుమారి” అనే తెలుగమ్మాయి ఉండటం విశేషం కాకపోయినా, ఓ విషయం అన్నమాట!
***
సుకుమారి ..పేరుకు తగ్గట్టే సుకుమారం, ఇటుపుల్ల అటు తీసిపెట్టనీయని గారాబం, బోలెడంత వయ్యారం..వెరసి ఏడు మల్లెలెత్తు అంటే సరిపోతుంది!
కొత్తగా పెళ్లై భర్త వెంట నడచివచ్చింది. క్షమించాలి.. ఢిల్లీ దాక ఎలా నడచివస్తుంది? అదేమరి విమానం లో ఎగిరివచ్చింది. అతగాడికి అక్కడే ఉద్యోగం. ఆమె పుట్టింది కృష్ణాతీరం, పెరిగింది తండ్రి ఉద్యోగరీత్యా కలకత్తా మహానగరం, మెట్టింది బొంబాయిలోని తెలుగువారింట, ఇక కాపురం న్యూఢిల్లీ!
ఆ కొత్తకాపురం చూడటానికి విజయవాడ్నుంచి వాళ్లమ్మమ్మ ఓ ఉదయాన్నే రైలు దిగింది..అదే వీళ్లింట్లో కూడా! సుకుమారి భర్త రాహుల్ స్టేషన్ కెళ్లి ఆమెను తీసుకొచ్చి దించి ఆఫీసుకెళ్లిపోయాడు. రావటం రావటం ఆమె తన స్నానాదికాలు ముగించుకొని సుకుమారిని ముందు కూర్చోబెట్టుకుని తలంతా నూనెరాసి, మీగడ సున్నిపిండితో నలుగుపెట్టి తనవెంట తెచ్చిన కుంకుడుకాయలతో తలంటిస్నానం చేయించింది.
సుకుమారి వద్దువద్దని మొత్తుకున్నా విన్లేదు. “ఎప్పుడో నీవు పుట్టినప్పుడు ఓ మూణ్ణెల్లపాటు నలుగుపెట్టి స్నానంచేయించా. ఆ తర్వాత మీ అమ్మ ఎలాపోసిందో ఏమో! ఇప్పుడుచూడు ఎలా మెరిసిపోతున్నావో! కొంచెం శ్రమేననుకో, అయినా ఫలితం చూడు ఎంత గొప్పగా ఉందో!” అంటూ తలంతా సాంబ్రాణిపొగవేసి ఆరబెట్టి, చిక్కుతీసి, వదులుగా జడ అల్లటం మొదలుపెట్టింది.
“అమ్మమ్మల్లా జడేస్తావేం?” అని విసుక్కున్నా ఒప్పుకోలేదావిడ.
“జడ అందం, విరబోసుకుంటే వస్తుందా? జడలు అమ్మాయిలేసుకుంటారు. అమ్మమ్మలు కాదు. అమ్మమ్మలు ముడేసుకుంటారు.” అంటూ బాల్కనీలో కుండీలోని గులాబీమొక్కకు పూచిన గులాబీని తుంచి సుకుమారి జడలో గుచ్చింది.
“అమ్మమ్మా!” కెవ్వున కేకేసింది సుకుమారి.
“ఏమైందే అమ్మలూ?” గాబరాపడిపోయిందామె.
“ఆ పూవు కోసేవేం? అది కొమ్మకుంటేనే అందం”
“పిచ్చి అమ్మలూ! అది “ఈ కొమ్మ”కుంటేనే అందం” అంటూ మనవరాల్ని ముద్దుపెట్టుకుంది.
“చూడు తల్లులూ! ఆ బైరాగి నైటీ తీసేసి, చక్కగా ఈ వాయిల్ చీర కట్టుకో” అంటూ చిన్నచిన్న పసుప్పచ్చ పూల ప్రింట్లున్న పింక్ కలర్ చీర తీసిచ్చింది.
“ఈ చీర ఎక్కడిదమ్మమ్మా?”
“నేనే తెచ్చానే నీకోసం. రెడీమేడ్ బ్లౌజ్ తో సహా”
“నైట్ డ్రెస్స్ చాలా కంఫర్ట్ గా ఉంటుందమ్మమ్మా. చీరతో కష్టం..”
“అదేంటమ్మడూ చీరలో అందం ఈ పిచ్చిగుడ్డలో ఎక్కడుందే!? నామాటవిని ఈరోజుకి కట్టుకో”నచ్చచెప్పిందావిడ.
కాదనలేక అమ్మమ్మ సాయం తో చీర కట్టుకుంది.
రాత్రి ఎనిమిదింటికి ఇల్లుచేరిన రాహుల్ కి సుకుమారిని చూడగానే అలసటంతా మాయమైనట్లు అనిపించింది.
“నువ్వు నువ్వేనా?”అడిగాడతను.
“ఈ చీర .. జడ.. జడలో పువ్వు..ఎంత బాగున్నావ్?”
చక్కటి మెచ్చుకోలు! మాటల్లోనే కాదు, చూపుల్లో కూడా!
సుకుమారి మొదటిసారి అందంగా ఆనందంగా సిగ్గుపడింది.
మర్రోజు “అమ్మమ్మా! మరే..మరీ.. నాకింకా ఇలాంటి చీరలు కావాలమ్మమ్మా!” అంటూ ముద్దుముద్దుగా అడుగుతున్న ఆ ముద్దరాల్ని చూసి అమ్మమ్మ చాలా మురిసిపోయింది.
“నాకు తెల్సే! అందుకే ఓ డజనుపైగా పట్టుకొచ్చా. ఇంట్లో ఇలాంటి చీరలే వంటికి హాయిగా ఉంటాయి. అదిసరేగానీ మైసూరుపాకు, లడ్డూలు, సున్నుండలు, బాదుషాలు అన్నీ ఇంట్లో చేసి తీసుకొచ్చా. అప్పుడప్పుడూ నోట్లో వేసుకుంటుండు. ఇంటికి రాగానే అబ్బాయికి పెడ్తుండు”
“అమ్మమ్మా! ఎన్నిసార్లు చెప్పాను అంతంతేసి నెయ్యేసి చేసిన స్వీట్స్ నేను తిననని? ఫ్యాట్ బాగా వస్తుంది”
“అమ్మలూ! నువు అనవసరంగా భయపడుతున్నవ్. తినాల్సిన వయసులోనే తినాలి. పెద్దవాళ్లయ్యాక తిందామనుకున్నా తినలేం. అయినా తగుమాత్రం పనిచేసుకుంటుంటే వళ్లేం రాదు. పైగా అదే వ్యాయామం కూడానూ”
“అదేంటమ్మమ్మా నేను ఏరోబిక్స్ చేస్తూనే ఉన్నా! నీకు తెలీదా?”.
“మరింకేం!? నీవు ఎంచక్కా తినొచ్చు. అయినా నీవు చేసేది ఆ పిచ్చిగెంతులేగా? ఓ పొడవాటి నిక్కరూ, చొక్కా వేసుకొని, ఏవో పాటలు పెట్టుకుని?”
“అదేకాదు. ఇప్పుడు ఓ కొత్త జిం కి వెళుతున్నా. జోలీ అని యు.యస్ నుంచి వచ్చింది. ఆమె సైంటిఫిక్ గా స్టడీ చేసి కొత్త కొత్త ఎక్సర్ సైజెస్ కనిపెట్టింది తెల్సా? కావాలంటే నీవే వచ్చి చూడు”అంది గర్వంగా.
దేన్నీ ఒక పట్టాన మెచ్చుకోని అమ్మమ్మ ముక్కుమీద వేలేసుకోవాలి అనుకుంటూ జిం లో చేసే ఎక్సర్ సైజెస్ గురించి చెప్పటం మొదలుపెట్టింది.
అవన్నీ విన్నాక అమ్మమ్మకెందుకో అనుమానం వచ్చింది. ముక్కుమీద వేలేసుకోలేదుగానీ, గడ్డం కింద చెయ్యిపెట్టుకుని విచిత్రంగా చూసింది.
“వస్తానే, అవేంటో చూస్తా. ఎప్పుడెళ్దామంటావ్?”
“రేపే వెళ్దాం” అంది సుకుమారి ఉత్సాహంగా.
పొద్దున్నే ఎనిమిదిగంటలకల్లా రాహుల్, కారు లో వాళ్లిద్దరినీ జిం దగ్గర దించేసి ఆఫీసుకెళ్లిపోయాడు.
“ఇప్పుడీ కొత్త వింతను చూశాక అమ్మమ్మకి తెలిసొస్తుంది. నేటితరం ఎంత ముందుందో , ఎంత ఇనవేటివ్ గా ఆలోచిస్తుందో! ఎప్పుడూ మా తరంలో ..మా తరంలో అంటూ గొప్పలు చెప్తుంటుంది. ఈరోజుతో ఇక అవన్నీ కట్” అనుకుంటూ ముందుకు దారితీసింది సుకుమారి. అమ్మమ్మ అనుసరించింది.
***
ఓ చిన్న తోటలో వెదురు కుటీరాలు. ఒక్కో కుటీరంలో ఒక్కో వ్యాయామం చేయిస్తున్నారు. అవన్నీ చూశాక మతిపోయింది అమ్మమ్మకి. ఒక కుటీరంలో కొంతమంది విసుర్రాళ్లతో బియ్యం,పప్పులు విసురుతున్నారు. మరో కుటీరంలో రోళ్లలో ధాన్యం పోసి రోకళ్లతో దంచుతున్నారు. ఇంకా చిత్రమేంటంటే ఆ ఆవరణలోనే ఓ బావికూడా ఉంది. కొంతమంది గర్భిణులు నీళ్లు తోడుతున్నారు. తోడిన నీళ్లను బిందెలలో నింపుకుని అక్కడున్న మొక్కలకి పోస్తున్నారు నలభై ఏళ్లకు పైబడిన వాళ్లు.
ముందు అయోమయంగా అనిపించినా చాలా సంతోషంగా కనిపించింది అమ్మమ్మ సుకుమారికి. ఆ పరికరాల్ని చేత్తో తడమటం మొదలుపెట్టిన అమ్మమ్మతో “అమ్మమ్మా! నీకివి అంతగా నచ్చాయా?” అంది.
“నచ్చటమేమిటే అమ్మలూ! వీటినిచూస్తే మా అమ్మను చూస్తున్నట్లుందే తల్లీ!”
“అవునా! చూశావా మరి! ఎంత అమేజింగ్ గా ఉన్నాయో కదూ?”
“వింత కాకపోతే ఏమిటే తల్లీ! ఇవన్నీ మా చిన్నప్పుడు మా అమ్మ రోజంతా చేసిన పనులేనే! మా నాయనమ్మ, ఆమ్మా, అమ్మ, పిన్ని వాళ్లు అందరూ కల్సి చేస్తుండేవాళ్లు. సంప్రదాయ కీర్తనలు పాడుకుంటూ, మాట్లాడుకుంటూ పనులు కానిచ్చేవాళ్లు. అందరూ ఆరోగ్యంగా ఉండేవాళ్లే! వాళ్లకి పొత్తికడుపులు పెరగలేదు. ఏ గుండెనెప్పీ రాలేదు. వాళ్ల జబ్బలు నున్నగానే ఉండేవి. అందరికీ సుఖ ప్రసవాలే! అందరూ నాజూగ్గా, ఉత్సాహంగా ఉండేవాళ్లు. ఏ రోగాలు లేకుండానే మంచాన పడకుండానే వృద్ధాప్యం వచ్చాకనే వెళ్లిపోయారు”
“అదిసరేగానీ ఇక్కడ మీరంతా వెర్రివాళ్లలాగా ఎవరో అమేరికానుంచొచ్చి చెప్పిందనీ కొత్తగా నేర్చుకుంటున్నామనీ, ఇంకెవరూ కనీ,వినీ, కనిపెట్టనివనీ అనుకుంటున్నారా? ఇవన్నీ మనదేశంలోవి కావుటే!? పైగా ఇదంతా ఆమె గొప్పదనుమనుకుటున్నారేగానీ, ఇవి మనవేనని, ఇదంతా మన పూర్వీకుల గొప్పదనమనీ మీకు బొత్తిగా తెలియదులాగుందే! మన వేపచెట్టు, కలబందల్ని మనకే అమ్మి వ్యాపారం చేసేవాళ్లు కాదుటే వీళ్లు!
మన విషయాలే నేర్చి మనకే తెలియచెప్పాలనుకునేవాళ్లు! నిజంగా ఈ విషయంలో వాళ్లని చూసి నేర్చుకోవాలి మనం! బుధ్ధితెచ్చుకోవాలి! ఓ విషయం తెల్సా? మన సంప్రదాయమేంటో, మనమేంటో మర్చిపోతే ఇలాగే జరుగుతుంది. అసలు సంప్రదాయమంటే ఏంటనుకుంటున్నారు? “పాత రోత” అనుకుంటున్నారా? కాదు! అది మన ఆరోగ్యకరమైన జీవన విధానం! కట్టూ బొట్టూ, ఆటామాటాపాటా అన్నీ మన వాతావరణాన్ని బట్టి వచ్చినవే! అసలెక్కడున్నారు మీరంతా? ఎటువైపుకు వెళుతున్నారు? ఇదేనా మీ పెద్ద చదువులు మీకు నేర్పిన లౌకిక ఙ్ఞానం!?” దులిపేసింది అమ్మమ్మ. ఈ “పాత వింత” ను అమ్మమ్మ నోట విని విస్తుపోవటం సుకుమారి వంతయింది.
**** (*) ****
మన సరుకే పొరుగువాడు పట్టుకుపోయి పేరు మార్చి అమ్ముతూ ఉంటే ఎగబడి కొనుక్కుంటాం కనీ దాని మూలాల గురించి ఆలోచించం. ఇండియన్ సైకీ అంటారు ఇదేనన్న మాట.
మనకు రెండు తరాలముందు గృహిణులందరూ శారీరక శ్రమ చెయ్యడం వల్లనే ఆరోగ్యంగా ఉండేవారు. ఈ కథారూపంలో నేటి యువతరపు ఇల్లాళ్ళకు చక్కటి సందేశాన్నిచ్చారు సువర్చల గారు. కథనం ఆకట్టుకునేలా ఉంది. శ్రీమతి సువర్చల గారికి అభినందనలు.
Sivarama Krishna Rao Vankayala గారు! చాలా సంతోషమండి. కథ సారాన్ని బాగా గుర్తుచేశారు. మరిన్ని ధన్యవాదాలు!!
Those, who are familiar with Malladi Ramakrishna Sastry gari kathalu, would be aware that in some of his iconic stories, there exists Tatayya, (Grand father), whose role is that of the conscience-keeper for a young boy as well as for the story as a whole (of course, for its readers, too. Every literary work strives for that, I believe ). His main aim is to taunt, poke, prick a young boy so that the latter would blossom into full adulthood.
Entry of ammamma in this story has brought those scenes into my memory within no time. And, it did not leave me until the end, and even after, too . I always feel that those literary works, which can reflect and mirror the genius writers like Malladi, Sripada, Ravi Sastry, Namini, etc. , and more importantly sustain the kind of motifs that they nurtured without impairing are pretty meritorious works.
Suvarchala gari kathalu respect simplicity, rooted in tradition without any baggages of idiocy and ignorance. Her style and narrative are pretty sophisticated. They sprout freshness, emanate a rare effulgence, which is but not unexpected, given the kind of knowledge and talent that she possesses. She has the rare ability to bring in poetic features into prose. The examples of తండోపతండాలుగా కాకపోయినా ఓ తండా గా వెళ్లినమాట, విశేషం కాకపోయినా, ఓ విషయం అన్నమాట! highlight the Shabdaalankaaram that she often employs for the wonderful and rhetorical stylistic effect.
The only complaint that I have against her is that she does not write as often as she should be doing, and and she is not attempting to write a magnum opus. Given the talent that she possesses, she should attempt both. I wish her all the best in all her future endeavours. May GOD bless all
నేను రాసిన ఒక సామాన్యమైన కథకు ఇంత చక్కని, గొప్ప రచయిత తాలూకు రచనకి సారూప్యత చూపించినందుకు ఒకవైపు ఎంతో ఆనందంగా ఉన్నప్పటికీ..మరోవైపు మీ విశ్లేషణ అసూయ కలిగిస్తోంది నాకు. మీకు పోటీ కాలేనండి రాయటం లో! మరిన్ని ధన్యవాదాలండీ Goparaju Venkata Ramesh garu
In Bawarchi, Rajesh Khanna says “It is simple to be happy, but it is very difficult to be simple” In the same way, I’d say, anyone can write a story with grandeur, but it is very difficult to bring aesthetics into సామాన్యమైన కథ – even if I agree that it is so as per your definition – which you did so wonderfully Thanks for your wonderful reply to my earlier comment, though I don’t agree for this assertion of yours – మీకు పోటీ కాలేనండి రాయటం లో!
ముద్దైన కథ …అభినందనలండి…:)
మైథిలిగారూ! మీ చిన్న మాటలో బోలెడంత అభిప్రాయం ఇమిడిపోయింది. థేంక్యూ!
సువర్చల గారు కథా,కథనం రెండు అద్భుతం.చిన్న కథలోనే యువతరానికి పెద్ద సందేశం అందించారు.
వసుధ గారు! కథ చదివి, మీ చక్కని స్పందన తెలియచేసినందుకు ఆనందం! థేంక్యూ!
సువర్చలా !
మైథిలి చెప్పినట్టు ముద్దైన కథే ఇది ..మనం మర్చిపోయి లేదా ఓల్డ్ ఫాషన్ అని అటక ఎక్కించేసిన వస్తువులన్నీ ఈ వెస్ట్ దేశస్తులు వచ్చి , బయటకి తీసి అవి అంత ఆరోగ్యం ,ఇంత మంచిది అంటే పోలో మని అందరం ..వెంట పడి మరీ నేర్చుకుంటాం ..
ఎంజాయ్ చేసాను ..చక్కగా మీ కథని
వసంత లక్ష్మి
చాలా సంతోషం వసంత లక్ష్మి గారూ! ఇందాకే గురజాడ వారి కథ “మీ పేరేమిటి?”చదివాను. అందులో శాస్త్రులుగారు ఇలా అంటారు..”ఈ సం స్కృత
విద్య యందు ఎలా కుదిరిందిరా అభిమానం తెల్లవాడికి? ఎక్కడలేని గ్రంథాలు పైకి లాగుతున్నారు వాళ్లయన్దు భగవంతుడు తప్పకుండా వున్నాడు” మీ కామెంట్ చూడగానే అది గుర్తొచ్చింది. . మరిన్ని ధన్యవాదాలండి!
ఎంత గొప్ప సత్యం చెప్పారండి!..లేకుంటే ఏమిటీ విపరీతాలు అనిపిస్తుంది.
మనం మరచిపోయిన పధ్ధతులన్నీ విలువైనవని చెప్పక చెప్పారు. ఇవే నిజమైన ఆరోగ్య సూత్రాలు కూడా.
కథ పాయింట్ బావుంది. చెప్పిన వైనం కోడా నచ్చింది.
అభినన్దనలండి!
దమయంతి గారూ! చాలా సంతోషమండి కథనం నచ్చినందుకు, గొప్ప సత్యం గా అభినందనలు అందించినందుకు ధన్యవాదాలు.
జిం కు వెళ్ళి డబ్బులు ఖర్చు పెడ తారు. ఇంటి పనులు చేసుకోడాని సమయంలేదంటారు. మీకధ చాలా బాగుంది.
చాల బావుందండి మీరు వ్రాసిన కధ.
సంఘటనల సమాహారం బాగుంది. మీరు చెప్పదలుచుకున్నది చక్కగా సూటిగా చెప్పారు.
ఈ కధలో చాలా తప్పులున్నాయి గానీ, ఒకే ఒక ముఖ్యమైన తప్పు గురించే మాట్లాడుతాను.
ఏం? ఈ పనులూ/వ్యాయామం ఆడవాళ్ళకి మాత్రమేనా? మగవాళ్ళు కూడా ఆ వ్యాయామం(అవే, రోట్లో పోటేయ్యడం, బిందెతో నీళ్ళు పట్టడం, తిరగట్లో విసరడం, వగైరా) చేస్తారా? ఆడవాళ్ళకి మాత్రమే పరిమితం చేసిన పనులని పట్టుకుని, వ్యాయామం పేరుతో వాటిని ఇంకా ఆడవాళ్ళకి మాత్రమే వదిలేస్తారా? ఆ వ్యాయామ పనులతో వచ్చే ఫలితాలు మాత్రం మొగవాళ్ళు కూడా అనుభవించొచ్చు కదా? ఆఫీసుల్లో కూర్చుని పని చేసే మొగవాళ్ళ వ్యాయామం ఎలా వుంటుందీ? ‘మగ’ తనంగా వుంటుంది కదా?
చాలా తప్పు విషయం ఇది. స్త్రీ,పురుష సమానత్వం గురించి తెలియని రోజుల్లో, స్త్రీలని ఇంటి పనులకి మాత్రమే పరిమితం చేసిన రోజుల్లో, ఆ పనుల్లోంచి కొంత వ్యాయామం వుంటే వుండొచ్చు. (ఇంటి పనులు మాత్రమే చేసుకుంటూ చాలా లావుగా – ఆరోగ్యానికి మంచిది కాదు కాబట్టి, ఈ పదాన్ని వాడుతున్నాను – వుండే స్త్రీలని చిన్నప్పట్నించీ కూడా చూస్తూనే వున్నాం.) ఆ వ్యాయామం పేరుతో ఆ పనులని స్త్రీలకే అంటగట్టడం చాలా తప్పు విషయం. ఆ ఇంటి పనుల వ్యాయామం పురుషులకు కూడా ఇచ్చినప్పుడే, అది న్యాయమైన విషయం.
ఇంటి పనుల్లో వ్యాయామం వుండదని బుద్ధున్న వాళ్ళెవరూ అనరు. అది కాదు అసలు సంగతి ఇక్కడ. ఆ వ్యాయామ కుటీరంలో, స్త్రీ, పురుషులందరూ వున్నారని రాస్తే, అది వేరేగా వుండేది.
ఉద్యోగాల కోసం పొట్ట పట్టుకుని, ఊళ్ళూ, దేశాలూ తిరిగే మనుషులకి – స్త్రీలకి రోళ్ళూ, రోకళ్ళూ, పురుషులకి పొలాలూ, నాగళ్ళూ – కుదిరే విషయం కాదు.
పాతలో మంచి వున్నట్టే, బోలెడు చెత్త కూడా వుంది. అలాగే, కొత్తలో చెడ్డ వున్నట్టే, బోలెడు మంచి కూడా వుంది. ఒక విషయాన్ని తీసుకుని, అందులో మంచీ, చెడ్డా చూడాలి గానీ, అది పాతా, కొత్తా అని కాదు చూడాల్సింది.
ప్రసాద్
ఇక్కడ స్త్రీలను రోళ్లు, రోకళ్లు ఇప్పుడు కూడా వాడమని చెప్పటం కాదు. మనం అవసరం లేక మానివేసిన పనులను వెస్ట్రన్ వాళ్లు ఎలా వ్యాపారం చేసుకుంటున్నారో హెచ్చరించే కథ ఇది. బావిలో నీళ్లు తోడితే సుఖ ప్రసవం అవుతుందని ఒక పాశ్చ్యాత్త మహిళ ఒక ఇంగ్లీష్ మేగజైన్ లో రాసింది. దాన్ని చదివాక నాకొచ్చిన ఊహ ఇది. వాళ్లు వచ్చి చెప్తే కూడా తెలియని పరిస్థితిలో ఉన్న యువతరాన్ని ఉద్దేశించి రాశాను. కథ ముగింపులో కూడా మీకు లౌకిక ఙ్ఞానం లేకపోతే ఎలా అనే హెచ్చరించాను కానీ, ఎక్కడా మళ్లీ ఈ పనులు చేయమని సూచించలేదు.
ఇక రెండోది.. ఇది పనులు-స్త్రీపురుష సమానత్వాలకు సంబంధించిన విషయం కాదు. జిం లకు వెళ్తూ వాళ్లకి బోలెడంత డబ్బులు గుమ్మరిస్తున్న గృహిణులకు సంబంధించినది. అలాగనీ రోళ్లూ, రోకళ్లు పట్టుకొమ్మని నిర్దేశించలేదు. తగుమాత్రం పని చేస్తుంటే అని స్పష్టంగా రాశాను కూడా. గంటలకొద్దీ టివీ సీరియళ్లను చూస్తూ ఇంటిని పట్టించుకోనివారికి వర్తిస్తుంది ఇది. ఉత్సాహంగా ఇంటిని చక్కదిద్దుకునే వైనం ఆవశ్యకతను చెప్పటమే ప్రధానోద్దేశం. ఇంతకూ నా కథని చదివి మీరు స్పందించినందుకు ధన్యవాదాలు ప్రసాద్ గారూ!
పాతకొత్తల మేలు కలయిక ఎప్పుడూ ఉంటుంది. నలుగు పెట్టుకొని పోసుకోవటం మనకు ప్రాచీనంగా వస్తున్న జీవన విధానమే! తలకు నూనె పెట్టుకొని తలంటి పోసుకోవటమూ కనీసం పండగనాడైనా చేస్తుండే వాళ్లు. ఇవన్నీ ఆరోగ్య సూత్రాలే! ఇప్పుడు ఇంట్లో ఇవి చేసుకోటానికి బద్దకించి spa లలో వేలువేలు తగలెడ్తున్న యువతరం నేడు చూస్తున్నం. అన్నింటిలోనూ అపరిమితమైన ఙ్ఞానాన్ని, ప్రతిభల్నీ కనబరుస్తూ ఉన్నప్పటికీ, ఈ విషయంలో పెద్దగా పట్టించుకోరు. అంటే ఆరోగ్యానికి సంబంధించిన విషయ పరిఙ్ఞానాన్ని మాత్రం నిర్లక్ష్యం చేస్తారు. తినకూడని ఫాస్ట్ ఫుడ్స్, వేళకు నిద్రపోకుండా మేలుకునే ఉండటం, వేకువనే నిద్రలేస్తే ఎంత మంచిదో తెలుసుకోకుండా ఉండటం, తెలిసినా పట్టించుకోకుండా ఉండటం..ఇదీ వీరి తీరు. అయితే యువతరమంతా ఇలానే ఉందని నింద వేయటం లేదు. ఆరోగ్యం పట్ల అవేర్ నెస్ ఉన్నవాళ్లూ పెరిగారు. ఆర్గానిక్ ఫుడ్ పట్ల ఆసక్తి చూపిస్తున్నారు. ఇలా లేనివారి గురించి మాత్రమే.
Pure telegu culture amazing dialogue