ఇష్టాయిష్టాలు వ్యక్తావ్యక్తాలు
గతకాలపు గుర్తులు అప్రస్తుత అసందర్భాలు
ఊపిరాపి ప్రాణం నింపుకున్న ముద్దులు, విరోధాభాసలు
-
నువ్వు నేను-
విధి పన్నిన వలలోని పిట్టలం
పిట్టలను రారమ్మని ఆశపెట్టిన గింజలం
గింజలు చల్లి దాక్కున్న వేటగాళ్లం
పగలగొట్టాల్సిన గోడల నీడలో పద్యాలు రాసుకునే పిచ్చివాళ్ళం
దారికాచిన దుఃఖానికి పదే పదే దొరికిపోయే పిరికివాళ్లం
ఉత్తరాల్ని తప్ప మరేం దాచుకోడానికీ చోటు మిగుల్చుకోలేనివాళ్లం
-
సరే మరి ఏం చేద్దాం?
దూరం కదా- ఎవరి కన్నీళ్ళు వాళ్లమే తుడిపేసుకుందాం
ఇష్టం కదా- నిద్ర లేచాక కలల్ని, ఆఖరి వాక్యాలతో కథల్ని మొదలెడదాం
పూర్తిగా రాయబడని పద్యాల చేత రహస్యంగా క్షమించబడదాం
సిరా చుక్కల్ని విదిలించిన చోటల్లా వీలైతే మరకలు చెరిపేసిపోదాం
” పగలగొట్టాల్సిన గోడల నీడలో పద్యాలు రాసుకునే పిచ్చివాళ్ళం
దారికాచిన దుఃఖానికి పదే పదే దొరికిపోయే పిరికివాళ్లం”
” సరే మరి ఏం చేద్దాం?
దూరం కదా- ఎవరి కన్నీళ్ళు వాళ్లమే తుడిపేసుకుందాం
ఇష్టం కదా- నిద్ర లేచాక కలల్ని, ఆఖరి వాక్యాలతో కథల్ని మొదలెడదాం ” ..
ఉందని మరవాలకునేదాన్ని కదిలిస్తున్నారు కాదూ మీరు ?? పిరికివాళ్ళ మీద కోపం తప్ప మిగలని నా చేత ఈ మాటలు రాయిస్తున్నారు …మొన్నామధ్యన aashikii 2 చూసి ఇష్టం లేకుండా ఏడవటం గుర్తొస్తోంది
బంగారం, దారి కాచి మీలోని కవిత్వాన్ని యెత్తుకు పోయి వొక్క సారే చదివేసుకోవాలి.
అద్భుతం స్వాతీ! ఏమీ చేయలేక, ఏం చేయాలో తెలియక, బద్దలు కొట్టుకోలేక వలలో చిక్కుకున్న పిట్టలు. ఎగరాల్సిన రెక్కలే పంజరాలై బందీలయిపోయిన పక్షులు గుర్తొచ్చాయి. చెప్పడమే చేతకాని భావాన్ని ఇంతందంగా చెప్పడం నీకే సాధ్యం. అభినందనలు.
ఎంత మంచి పద్యం చదివాను ఈ గ్లూమీ సాయంత్రం.
కొంచెం వెలిగించారు మనస్సును. ఆ మనస్సు నిండా
అభినందనలతో……
నిద్ర లేచాక కలల్ని, ఆఖరి వాక్యాలతో కథల్ని మొదలెడదాం
పూర్తిగా రాయబడని పద్యాల చేత రహస్యంగా క్షమించబడదాం
సిరా చుక్కల్ని విదిలించిన చోటల్లా వీలైతే మరకలు చెరిపేసిపోదాం
- నన్నాకట్టుకున్న వాక్యాలు.
చాలా బాగుంది కవిత. విరోధాభాస ను నేర్పుగానూ శక్తివంతంగానూ వాడుకున్నారు
ముఖ్యంగా ఈ పాదాలు నాకు చాలా నచ్చినయి
నువ్వు నేను-
విధి పన్నిన వలలోని పిట్టలం
పిట్టలను రారమ్మని ఆశపెట్టిన గింజలం
గింజలు చల్లి దాక్కున్న వేటగాళ్లం
పగలగొట్టాల్సిన గోడల నీడలో పద్యాలు రాసుకునే పిచ్చివాళ్ళం
దారికాచిన దుఃఖానికి పదే పదే దొరికిపోయే పిరికివాళ్లం
ఉత్తరాల్ని తప్ప మరేం దాచుకోడానికీ చోటు మిగుల్చుకోలేనివాళ్లం
చాలా నచ్చిన కవిత
‘నువ్వు నేను ఏమిటి ? ఏమిటి? ‘అని మెలి పెట్టే ప్రశ్నకు అందమైన సమాధానం మీ కవిత స్వాతీ గారూ ! Beautiful Pain in the verse