ఇంటికి రానీయని ఆట పేరు వేరు.ఊరవుతలకుర్కిచ్చె సెలవు పేరు వేరు. పొద్దున్నే తట్టిలేపే మనిషి పేరు వేరు.రాత్రైతే భయమేసే చీకటి పేరు వేరు. ఏమీ ఉండదు నేర్చుకునెట్ది. గీరలు మార్తయి-బండిదోలుడు మారదు;పైసలు మార్తయి-చేయి చాచుడు మారదు;దెబ్బలు మార్తయి- తగిలిచ్చుకునుడు గంతే;సాయితలు మార్తయి- సాయంజేసుడు గదే..
లాగు పొడుగైతది. దినం పొడుగైతది. ఎండ ఇంకింత ఎక్వనేగొడతది. మనుషులు ఇంకింత కొంచెపడుతుంటరు. ఒక్కపూట బళ్ళో నేర్శిన ఈత బరిబాతల నిన్ను బయటకు ఈడ్వదు.ఒక్కశిత్తమనుకుని చేశిన దొంగతనం కట్టేశిన చెట్లకి కనికరం ఉండదు. వయిలు ముట్టకుండా రాశిన పరీక్ష, సొప్పబెండుదెచ్చి చేశిన గాలం..సాకలి సదువుని బండకేశికొట్టదు. గొంతులగుచ్చుకొని మాట్లాడనీయదు
అనుకుంటంగాని- తాకుడుగాల్లోడు యెటు అడుగేస్తే ఏంది. తపాలాలు…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్