‘ నందకిషోర్ ’ రచనలు

తను ఏం మాట్లాడకున్నా నాకు మాత్రమే అర్థమవుతుంది ప్రపంచంలో. తన భాషేంటో, తన కలలేంటో, తన ప్రతీ శ్వాసా నాకేదో చెప్తూనే ఉంది. మన్నింపులు ఒదగని గాలేదో ఇద్దరి మధ్యలో వీస్తూనే ఉంది. మృదువుగా ఆమె చేతులు పట్టుకున్నా. మునుపటి మోహమేదీ లేదు ఇద్దరిలో. కళ్లలోకి చూసుకునేంత ధైర్యం రాలేదు. తనకి తినిపించాలని, నుదుటిపై ముద్దిచ్చిపోవాలని అర్థమవుతోంది. కానీ, సినిమా కాదని, ఎప్పుడెవరొచ్చి పిలిచేది తెలీదని, అవకాశమే లేదని కూడా అంతే స్పష్టంగా...
పూర్తిగా »

నేనెవరనేది నువ్వెవరనేది
చెప్పాలనుకున్నాను
పదాలు ఏరి మనం ఏమయేది
ఇతరులకి ఏంటనేది
మృదువైన భాషలోకి
అనువదించాలని చూసాను.
…
ఒక సుదూరంలో
పెదవి విప్పి గుసగుసగా
మాట కలుపు తరుణంలో
హఠాత్తుగా ఒక పిల్లగాలి
కిటికినీ దాటుకుని దూసుకొచ్చింది
ఇద్దరిమధ్యలో వీచిపోయింది
విలువైన పదాల్ని ఎత్తుకెళ్ళింది


పూర్తిగా »

ఈదురుగాలి
అగ్నిశిఖ
కల్లోల సముద్రం
విరిగిపడే ఆలోచనలు
కెరటకెరటకెరటాలుగా
అన్నీ ఒక్కసారే ఇప్పుడు
నాడుల ఉప్పెనలో...

కాసేపన్నా ఉండాలి ఇద్దరం-
నీకోసం కాదు.
నాకోసమూ కాదు.
మాటల్లేని మన సంభాషణ కోసం
దుఃఖాన్ని పాడుకునే చూపులకోసం.

పూర్తిగా »

నీకు తెలుసుగా..హృదయాలు వర్షించిన రాత్రి,భావాల ఉధృతిలో తేలివచ్చిన పదాలవి. నువ్వూ, నేనూ ఒకరిలోకి ఒకరం కొట్టుకుపోతే శూన్య జలపాతంలోకి దూకిపోయిన పదాలవి.
పూర్తిగా »

ఎలా ముగించాలో తెలీదు. అక్షరం కదిలిపోకుండా, చేతులు వణికిపోకుండా, ఊపిరి అదుపుతప్పి దిగమింగుకున్న దుఃఖం ఒలికిపోకుండా

వెన్నెలస్నేహితా!

సమస్త జీవరాశికి ఒక ఆత్మ ఉన్నందుకు, దాని శరీరాన్ని నీకూ నాకూ సమంగా పంచి ఇచ్చినందుకు- దగ్గరగా, ఇంత దగ్గరగా, నేనంటూ లేనంత దగ్గరగా నిన్ను చేరుకున్నందుకు దుఃఖం.

సమస్త శూన్యానికి ఒక దేహం ఉన్నందుకు, దాని దేహం అనంతమంతా విస్తరించి ఉన్నందుకు- దూరంగా, ఇంత దూరంగా, నువ్వసలే కనపడనంత దూరంగా నిన్ను విసిరేసినందుకు దుఃఖం. మనల్ని చెల్లా చెదురు చేసినందుకు దుఃఖం.

వెన్నెలస్నేహితా!

రాళ్ళే మిగిలుంటాయ్. ఇక్కడ, మనిషిగా మాట్లాడలేని, పశువుగా సంచరించలేని, పువ్వుల నీడలో రమించలేని శాపగ్రస్త లోకంలో-

తడిరాళ్ళమీది మెరుపుల్ని ఏరినందుకు, తళుక్కుమన్న…
పూర్తిగా »

అనగనగా ఊరి చివర ఒక మసీదు. అక్కడే ఒంటరిగా ఒక సాయెబు. ఎక్కడ్నుండి వచ్చాయోగాని, ఒక పావురాల జంటని చూసి అతడికి ముచ్చటేసింది. అవి దిక్కులేక చక్కర్లు కొడుతుంటే బాధేసింది. వాటిని చేరదీసి,తనకి సహాయంగా ఉంటూ, ఏదో ఒక పనిచేస్కొని బతకమని చెప్పెళ్ళాడు. గూడు దొరికినందుకు పసిగువ్వలు చాలా సంబరపడ్డాయ్. మలుపుకున్న కలని మళ్ళీ గీయడం మొదలెట్టాయ్.

ప్రతిరోజూ పావురాళ్ళ కువకువల్తోనే మసీదుకి తెల్లారేది. వాటికి నమాజు చదవడం రాదు!అసలు మతమంటే కూడా తెలీదు!మట్టికి మొక్కి చేతులు జోడించేవి.కలిసి బతికేలా దీవించమని వేడుకునేవి.

పొద్దయ్యాక-గింజలకోసం ఒక్కోటి ఒక్కోదిక్కుకి ఎగిరెళ్ళేవి. పొద్దంతా పనిచేసేవి. అవి రెక్కలు విసిర్తేనే వాటి ప్రపంచమంతా గాలివీచేది. పొద్దుపోయాక-గాలిని కొంచెం దాచుకుని…
పూర్తిగా »

“క్రిష్ణలో ఎందుకు.. వెన్నెల్లో చేస్తాను.” టక్కుమని చెప్పేసింది.

తనంతే. సూటి మనిషి. ఎంత చక్కగా చెప్పాలో అంత చక్కగా చెప్పేస్తుంది సమాధానాలు. ఇంక మళ్ళీ నేను తనని స్నానం చేయమని అడగలేదు. కళ్ళు మూసుకున్నా నేను చూడలేంది, ఆమె దాచగలిగేది ఏదన్నా ఉంటదా అని ఒక ప్రశ్న-
ఆమె కార్ డోర్ని ఒక్కతోపు తోయగానే ప్రశ్న చెదిరిపోయింది. ప్రయాణం మళ్ళీ మొదలైంది. ఇది వరసగా మూడో రోజు.. మేమిలా రోడ్ల వెంట, ఊర్ల వెంట తిరుగుతూ ఉండటం.

1

ఎలా మొదలైందనుకున్నావు? అబ్బా.. అది చిత్రంలె. మొదటి రోజు మేం కలిసినపుడు రైలుబండొకటి మా ఇద్దరి మధ్యలోంచి వెళ్ళిపోయింది. ఇదిగో-…
పూర్తిగా »