రాలిపోయిన గతాన్నీ
దుమ్ముకొట్టుకుపోయిన స్వగతాలనూ
పునశ్చరణ అద్దాలలో పదిలపరచి
ప్రతినిమిషం అగుపించేలా
కనురెప్పలకే వేళ్ళాడదీసుకుంటాం
బుసలు కొట్టే అహం పడగ నీడ కింద అనుక్షణం
ఆచ్ఛాదనే లేని అంతరంగాలకు
పొరలు పొరలుగా పేరుకుంటున్న
నాగరికత చెద పుట్టల నాచుపొదలు చుట్టుకుంటూ
పడుతూ లేస్తూ కింద పడ్డా పై చేయి మాదంటూ
లేని మీసాలు సవరించు కుంటాం
ఊపిరి ఊసులాడే క్షణం నుండే
నా అనే ఐరావతాన్ని అధిరోహించి
బుడిబుడి రాగాల కపట నాటకాలు
నీలాంటి వారినీ నీలా లేని వారినీ
నీలోని నిన్నూతుడిచేసుకుంటూ
కాలికింద అగాదాల్లో
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్