నీరెండ మెరుపు

పడిలేచే ప్రయత్నమే రాలిన ప్రతి చినుకుదీ. కదిలించే కన్నీరే రాలిన ప్రతి పూవుది. సాథారణ కవులెవరూ పసిగట్టలేని కదలికలు కూడా చూడగలిగే కవయిత్రే ప్రసూనా రవీంద్రన్. కాబట్టే, “మేఘానికి మరోవైపు” వ్రాయగలిగింది.

ప్రకృతి పారవశ్యంలో వ్రాసే కవితలు చాలానే ఉంటాయి. వానపాటల పకపకలు, మేఘమాల రెపరెపలు, పున్నమి వెన్నెల నవ్వులు, పూల రేకల గుసగుసలు, పిచ్చుకల కిచకిచలు, కప్పల బెకబెకలు. అందాన్ని అద్దంలా ఆవిష్కరించే కవితలే ఇవి. ఆకాశమంతా అలుముకున్న కవిత్వమే ఇది. చాలామందిని మెప్పించే కవిత్వమే ఇది. చాలామంది వ్రాస్తున్న కవిత్వమే ఇది.

“మేఘానికి మరోవైపు” మాత్రం కేవలం పరవశత్వంతో వ్రాసినది కాదు. తాదాత్మ్యం చెంది వ్రాసిన కవిత.

“మేఘానికి మరోవైపు“

ఆకాశం…
పూర్తిగా »

చంద్రునికొక పూల తావి
 ———————-
ఆ పాపకు తన స్నేహితురాలెవరో
ఒక రహస్య సందేశాన్నందించినట్టుగా
మిన్నల్ అంటే చందమామ మరియూ పువ్వు అని రాసి అతి జాగ్రత్తగా మడత పెట్టి నెమలి కన్నును ఉంచే చోట కాగితం పుటలలో దాచి ఇచ్చింది.

బడి భారాన్ని భుజాల నుండి పక్కకు నెట్టి
కాసేపు టీవీ చానెళ్ళను టకటకా తిప్పేసి
ఏదో గుర్తుకు వొచ్చిన దానిలాగా తనకు ఆ రోజుటికి వీడ్కోలుగా అందిన ఆ చీటీని ఆత్రంగా బయటకు తీసి
పసి బిడ్డలకు మాత్రమే చేతనయిన ఇంకా వొక పద్ధతికంటూ అలవాటు పడని అక్షరాల పేర్పును కాసేపు తదేకంగా…
పూర్తిగా »

చిన్ననాటి భావాలు చివరిదాకా ఉంటాయి. అన్నీ కాకపోయిన కొన్నైనా.

ఇప్పటికీ ఒక కాలు చెప్పులో ఉంచి మరో కాలు తీయను. తాడిపత్రిలో ఐదో తరగతి చదువుతున్న రోజుల్లో ఓ కాలికే చెప్పు వేసుకుని నేను గెంతుతుంటే మా పిల్లలదండుకు నాయకురాలైన వాణి “ఒంటికాలికి చెప్పు వేసుకున్నవారిని తేలు కుడుతుం”దని ప్రకటించి భయపెట్టింది. అప్పట్నుంచి గత ముప్పైయేళ్ళుగా అలా వేసుకోకుండా ఉండడం అలవాటైపోయింది.

బాల్యమన్నది అద్భుతమైన భయాలకే కాకుండా అతార్కికాలు, నిర్హేతుకాలైన ఆనందాలకు కూడా ఆటపట్టు.

కాంతారావు నటించిన జానపదచిత్రం చూసివచ్చాక కనబడ్డ ప్రతి చెట్టు తొర్రలోనూ మాంత్రికుని ప్రాణమైన రామచిలుక ఉంటుందేమోనన్న ఊహ గిలిగింతలు పెట్టేది. వేసవి సెలవులప్పుడు ఆదోనిలో ఉండే పెదనాన్న ఇంటికి వెళ్తే,…
పూర్తిగా »