ఒక స్థితి
లోకం లో ‘తన ప్రియుడు’ తప్ప మరొక ‘ప్రాణి’ ఏదీ తనతో పాటు జీవిస్తున్న స్పృహ లేకుండా తిరిగే ‘ప్రియురాలు ‘
కేవలం ‘తన ప్రియురాలి’ ఉనికి వల్లే లోకం ఇంత మనోహరంగా వున్నట్టు ఒక మైకం లో బతికే ‘ప్రియుడు’
వాళ్ళిద్దరూ ఒకరి సన్నిధిలో మరొకరు గడపడానికి తప్ప, మరొక విలువ ఏదీ తనకు లేనట్టు బేఖాతరుగా అలా కలలా కరిగిపోయే కాలం …..
మరొక స్థితి
తాను కలలు గన్నమనోహర జీవితం యిది కాదన్న నిరాశలో ‘ఆయన’
తన రంగుల కలల సౌధం కుప్పకూలిన బెంగలో ‘ఆవిడ’
ఇంతకీ ఈ రెండు స్థితుల నడుమ…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్