వెనక్కి ప్రయాణించేప్పుడు అన్ని గుహలని దాటటమూ సులువు గానే జరిగింది గాని బోర్లించిన గరాటు లాగా ఉన్న దానిలో – పైకి ఎక్కటం దాదాపు అసాధ్యమైంది. సహజం గానే ఆ వాలు వెంట దిగటం కన్నా ఎక్కటం చాలా కష్టం కదా. పైగా మేమున్న స్థితిలో దారీ సరిగ్గా గుర్తు లేకపోయింది. వచ్చేప్పుడు ఆ రాళ్ళూ రప్పలకి ఏవో బండ గుర్తులు పెట్టుకున్నాను గనుక మెల్లిగా గుర్తు చేసుకున్నాను. లేదంటే ఆ అగ్నిపర్వతగర్భం లో దిక్కు తోచక తిరిగి తిరిగి నిస్పృహ తో చచ్చిపోయి ఉండేవారం. అప్పటికీ చాలాసార్లు దారి తప్పాము , ఒకసారైతే పెద్ద నెరియ లోంచి పడిపోబోయాము కూడా. ఆ చిమ్మ…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్