నేను ఎవరెవరో, ఎంతమందో!
అందరికీ ఎదురొడ్డి ఒక్కడిగా కుదురుకోవడం అసాధ్యం
వాళ్లంతా రంగురంగుల బురఖాల్లో దాంకుని
నిన్ననే వేరే నగరానికి తరలిపోయారు
గతాన్ని పోగులు పెడుతూ దూదేకుల సాయబొక్కడు మిగిలాడు
*
నన్నొక ప్రతిభామూర్తిగా చిత్రించడానికి
అంతా సిద్ధం అయిన తరుణంలో
నేను కప్పెట్టిన అజ్ఞానం మాటల రూపంలో
నోటంటే ఉండి నన్ను వెనకేసుకొస్తుంది
*
నది దాటించబోయినందుకే
నావని నట్టేట ముంచిన
ప్రతీకార జ్వాల మాత్రం
పుండులోంచి కారుతున్న పదో రసం
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్