అడవిలోని చెట్టులా
కొమ్మమీద పూవులా
నేను
అయినా రాత్రిలా
ఏకాంతంలోకి నిన్ను నెట్టలేను
ఏకాంతాన్ని నీతో పంచుకోనూలేను
అది నీకోసమో నాకోసమో
ఆనందమో విషాదమో
నాకూ తెలీదు
నాకు నేనుగా
నాలో సంలీనమై
ఏకాంతమైపోతాను
ఒద్దొద్దు
నువ్వందులో భాగంకావద్దు
నా ఏకాంతం నాది
నీ ఏకాంతం నీది
ఏకాంతాన్ని ఎవరు పంచుకోగలరు చెప్పు
avunu -’ఏకాంతాన్ని ఎవరు పంచుకోగలరు చెప్పు’ ? baagundi rama rao garu
wah wah…. yevari yekantham vaaridhi….. nijame sir… chaala baagundhi…
ఎంతటి ఏకాంత’మది’లోకైనా ఎవరో ఒకరు తొంగిచూస్తూనే ఉంటారు గదా!
మనసున మనసైన వారిని సైతం అలా తొంగిచూడవద్దని వారించే బాధతో కూడిన భావోద్రేకం అద్భుతంగా ఆవిష్కరించారు ఈ చిన్ని కవితలో!
~రత్నశిఖామణి
Nice with poem with Mukundarama rao mark!