‘ అఫ్సర్ ’ రచనలు

ఎంతో కొంత దూరం నడిచాక నీ నీడతో మాత్రమే తలపడే వొంటరితనాన్ని సాధించుకున్నాక నిన్ను నువ్వు తప్ప ఇంకెవరూ వేధించలేని సాధించలేని బాధించలేని నొప్పించలేని అనేక లేనితనాల పతాకాలు దారిపొడవునా నువ్వు పాతుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నప్పుడు
జీవితం నిన్ను కాసేపు ఆపితే ఆగిపో.
ఆగిపోవడం తప్పేమీ కాదు, ఎవరో విధించిన శిక్ష కూడా కాదు
కాసేపు నిన్ను ఆపాలని ఎందుకనుకుందో జీవితం!

వెనక్కి చూస్తావ్ నువ్వు చూస్తూ వుండు చూస్తూ చూస్తూ వెనక్కి వెళ్ళినా వెళ్ళు. జీవితం నిన్ను వెనక్కి పంపాలనే అనుకుంటే వెనక్కే వెళ్లి రా. కాస్త ప్రేమగానే వెళ్ళు. మనసు తలపులన్నీ ఎంచక్కా తెరుచుకుంటూనే వెళ్ళు. ఎవరన్నారు…
పూర్తిగా »

Flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude.

టీనేజీ ఉరుకుల పరుగులలో ఈ వాక్యం మొదటి సారి విన్నప్పుడు ఆ solitude గానీ, ఆ inward eye గురించి గాని నాకు పెద్దగా తెలియదనే చెప్పాలి. కానీ, ఆ వాక్యం విన్నాక Wordsworth గురించి ఇంకా తెలుసుకోవాలనిపించింది. బాహ్యజీవితం అంత హుషారుగా అనిపించని ఆ కాలంలో నేను Wordsworth చేతివేలు పట్టుకొని ఏవేవో వూహారణ్యాల్లో దారి తప్పే వాణ్ని, అతనే చెప్పిన ఆ inward eye మెరుపులు చూపుల్ని వెలిగిస్తూ వుండగా!

నిజమే, జీవితం ఎవరికీ సాఫీగా వుండదు. పోనీ అని, సూఫీగానూ వుండలేం!…
పూర్తిగా »

ఆపలేనే ఎంకి ఈ పడవ ఇసురు
పాడలేనే ఎంకి పదములీ రొదలో..
-ఎంకి పాటల నించి…

1
వెళ్లిపోయాకే తెలుస్తుంది పడవ యిసురు!

ఆ మిగిలే నిశ్శబ్దంలో నీతో మాట్లాడాలనిపిస్తుంది ఇంకా,
దాటొచ్చిన అంతేసి సంద్రమూ
వొట్టి ఏటి పాయే కదా అనిపిస్తుంది
నీ మాటల్ని కలుపుకొని.

2
రాయడం ఆపేశాకే తెలుస్తుంది
గొంతులో అడ్డం పడిన గుండె రాపిడి
పెదవి కింద వొత్తిగిలిన అలల అలజడి.

రాయాలనిపిస్తుంది ఇంకా, వూపిరి తెగేలా.
ఇంతలో యీ కాగితాలూ లేఖలూ కురచనయి పోతాయి
నీ నిశ్శబ్దాన్ని తలచుకొని.

3
ఆ…
పూర్తిగా »

 1

1981 - రేవతీ దేవి కవిత్వ పుస్తకమూ, నాకు పదహారేళ్లూ వొక్క సారే వచ్చాయి!

ఇవి రెండూ వొక్క సారే జరగడం యాదృచ్ఛికమే కానీ, ఆ యాదృచ్చికత ఆ తరవాతి అనేక అనుభవాలకు మొదలుగా మారడం మాత్రం ఆశ్చర్యంగా వుంటుంది. కానీ, అలాంటి వొక యాదృచ్చికతకి కొనసాగింపు వూరికే జరగదు, ముఖ్యంగా కవిత్వం విషయంలో! ఆ పదహారేళ్ళ వయసు దాటిన తరవాత నా పాతికల్లోనూ, నా ముప్పయిల్లోనూ, నలభయిల్లోనూ ఎన్ని సార్లు రేవతీదేవి కవిత్వం చదివానో లెక్కలేదు. కానీ, చదివిన ప్రతిసారి నా పదహారేళ్ళప్పటి ఆ పఠన అనుభవమే పునరుక్తి అయినట్టుగా అనిపించింది నాకు!

ఎందుకు రేవతీదేవి నా మనసులో ఇంత గాఢంగా…
పూర్తిగా »

1
మిగిలిపోయాయి కొన్ని మాటలు
కొన్ని నవ్వులు
కొన్ని తిట్లూ

2
ఇంకా కురుస్తున్నాయి తల మీద నిన్నటి రాత్రి మల్లెలు
ఇప్పటి గాలిలో వాటి పరిమళాలు
అరనవ్వుతూ .

3
ఇంకా
ఇంకా రాలుతోంది నీ అరచేతుల్లోంచి నా అరచేతుల్లోకి
ఆ మంచు
తెల్లగా తెలతెల్లగా
వుండనా కరిగిపోనా అనే కళ్ళతో.

4
చివరికి ఎలాగోలా వెళిపోయాయి
అన్నీ-
నిన్ను నాలో తురిమిన
ఆ క్షణాలు తప్ప!
ఆ క్షణాల ఇరుకుసందుల్లో వొదిగిపోయిన నేను తప్ప.

5
చూశాను కదాపూర్తిగా »

ఏడో సన్నివేశం: నాకు తెలుసు వొక్క ఏడుపే మిగులుతోంది ప్రతి సన్నివేశం చివరా! ఈ సన్నివేశంలో కూడా నీ కోసం బోలెడంత దుఃఖాన్నే మోసుకొస్తున్నందుకు ఈ సారికి కూడా క్షమించు. ఎప్పుడూ క్షమించేది నువ్వే కదా! నా లోపలి క్షమా కణాలన్నీ చచ్చిపోయి కొన్ని తరాలయిందిగా! ఈ వొక్క క్షణాన్నయినా భయాలు లేని, గాయాలు లేని, సంకోచాలు లేని, సంశయాలు లేని  నీ ‘నిర్భయ’ స్నేహంలోకి, వేధింపులు  కాని ప్రేమలోకి, అనుమానాలు అత్యాచారాల్లేని సాహచర్యంలోకి ప్రయాణించగలనా?

1

          ఎంతకీ నువ్వంటే వొక శరీరమే నాకు?!

అవునా?

కాదని చెప్పే క్షణం కోసం కొన్ని యుగాలయింది ఎదురుచూసీ, చూసీ!

నీ చిరునవ్వులకు…
పూర్తిగా »