‘ ఆకెళ్ళ రవిప్రకాష్ ’ రచనలు

ఈ నాలుగు పదుల బాల్యం
ఇలాగే కరిగిపోతుంది.

ఉదయాలూ సాయంత్రాలూ
కాలం కొండని కరగదీస్తుంటాయి.

పాదముద్రలన్నీ తీరమ్మీద
మళ్ళీ సంతకాలు చేస్తూనే వుంటాయి.

ఇరానీ టీ కప్పుల్లోకి
నిరుద్యోగాన్ని వడపోసుకుంటూ
విఫల ప్రేమ కథల గురించి
తెల్లారే వరకు
నువు తడిమిన గాయాల చిరునామాలు
నా కళ్ల వెనక ఇంకా వేలాడుతూనే వున్నాయి.

ఎవరు ఎప్పుడు ఎక్కడుంటారో
ఎవరికి తెలుసు?
చెరిగిపోయిన స్వప్నాల్లోంచి
చెరగని గాయాల్లోంచీ
రాయని లేఖల్లోంచీ
మిగిలిన సెల్ఫోన్ కబుర్లలోంచీ
మనమంతా విడివిడిగా
ప్రపంచానికి తలో మూలకి.

నాలోపలి నీతో
…
పూర్తిగా »

సగం తీరం మీదా
సగం రాళ్ళ మీదా
ఆరేసిన తెల్లని ఎండ దుప్పటి

నీళ్ళలోకి సగం కూలిన పురావంతెన
గతాన్ని మళ్ళీ అరగదీస్తూ అలలు

నే కోల్పోయిన రోజులు
నన్ను బంధించిన రోజులు

అతివేగంగా దరిచేరుతున్న మరోవేసవి

ఇంకా ఎవరూ కట్టని నగరాల గురించీ
రాయని కావ్యాల గురించీ
దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తూ సముద్రం

ఈ
మధ్యాన్నం

కొంచెం చలిగా
కొంచెం వెచ్చగా
మహా బద్ధకంగా.