‘ క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ’ రచనలు

సూర్యుడా,
విశ్వరహస్యపు ఉత్తరాలు
వెలుగు ఉండలుగా చుట్టి
విసిరివేస్తున్నావు

ఫోటాను పొట్లాలు
విడదీసే వివరాలు
మాకింకా తెలిసిరాలేదు

నీవు మాటల్లోనూ చెప్పేవుంటావు
ఉరుము మెరుపుల జన్మ
ఒక్కసారే అయినా
మెరుపులు వెలిసి పోయాకెపుడో
ఉరుమొచ్చినట్లు-

వినిపిస్తుందేమోనని
నీ మాటల నడకల చప్పుడుకోసం
చెవులు రిక్కించి వున్నాము
కానీ ఎందుకో
నీకూ మాకూ మధ్య
ధ్వని దూరలేని
శూన్యపు గోడలు .

సృష్టి రహస్యం తెలిసిపోకుండా
ఊహలకు కొలతలు వేసేలోపే
ఊపిరిపోతుంటే

లక్షల కాంతి సంవత్సరాల దూరాలు
లక్ష్యాలవుతుంటే

స్తలకాలాల మధ్య…
పూర్తిగా »

చీకటి తిరుగు ప్రయాణమవుతున్నప్పుడు
ప్రాణం పై పేపరు వెయిట్ లా
అప్పటి దాకా అదిమి పెట్టిన
దేహపు ద్రవ్యరాశి మూలకణాలు
పక్కకు దొర్లిపోగానే
పడుకొన్న మంచమే
వంచన చేసి
వరండాలోకి విసిరికొడుతుంది.

ఆపై
కన్నీళ్ళెన్నో కురుస్తుంటాయక్కడ

కానీ
ఏవోకొన్ని
దుఃఖప్రవాహాలకు మాత్రమే
హృదయాన్ని కోతవేసే
ఉరవడి వుంటుంది

ఎందరి బుగ్గలపైనో
చారికలు మొలుస్తాయి
కొందరి హృదయాలపైనే
చారికలు వెలుస్తాయి

ఆ కాసేపు
శతృవు సైతం
మనిషి మంచోడే
మాటే కఠిన మని కితాబులిస్తుంటాడు

జీవం కాలుష్యమేమో
విడిచిన వెంటనేపూర్తిగా »

నులివెచ్చని ఊపిరి
 అణువణువూ మెలివేస్తుంటే
ఎక్కడో పొంగుతున్న శబ్ధం
మరెక్కడో తొలుస్తున్న నిశ్శబ్ధం
ఆర్తిగా పరుగెట్టే శక్తి
సంతోషం లో
తియ్యని దుఖాన్ని కలిపి
సన్నని మకార శబ్ధాన్ని
మార్చి మార్చి వినిపిస్తుంటే

చూపుల శంఖారావాలతో
మొదలయ్యు
మరణాలులేని
ఓటములులేని
మహాయుద్దం జరుగుతోంది

యుద్దం ముగిసిన ఎప్పటికో
చావులు లేకున్నా
ఏడుపులు వినిపిస్తాయి
వెనువెంటనే నవ్వులూ వికసిస్తాయి

శృష్టి నిండా మిణుగురుపూల వాన
తడవకా తప్పదు
ప్రేమ ద్వారాల గుండా నడవకా తప్పదు