‘ జయశ్రీ నాయుడు ’ రచనలు

అశాంతిని బహూకరించే క్షణాలెదురై
ఇక్కడే అంతం, ఇదే బంధం ఆఖరి క్షణం
ఇవే ఇవే మోసపూరిత ఘడియల ఆనవాళ్ళు అనే లోలోపలి ఘోషలు
తెరిచిన కళ్ళ గుడ్డి చూపేమో అనిపిస్తుందీ

ఎందుకింకా అలమటించడం
ఎందుకింకా సహన షహనాయి ఆలాపనలూ
నిజాల నీడల వేసారి తెంచుకోవడం తోనే సరి
ఇదే వేడికోళ్ళకూ, వీడ్కోళ్ళకూ తుది..
మనసుతో మనసుకు ఎడతెగని సంవాదాలే!

మనసుకు మించినదేదో నాలోనే వుందనిపించే ఆత్మీయత ఒకటి..
మనసంతా మబ్బులుకమ్మి కళ్ళు మోదుగ పూలు ఐన రోజున
నిర్మలత్వాన్ని స్నేహించే ఉదయంలో నిద్ర లేస్తుంది
రోజులు సంవత్సరాలైన జ్ఞాపకాలని చిలికి వెన్నముద్దల్నిపూర్తిగా »

లోలోని కలవరింతల గానాలు
కొన్ని క్షణాలఆదమరపులో
ఊహకందని వ్యూహాలై
తమలో తాముగా కలహ కోలాహలం

కానరాని సైన్యాల కవాతులు
కొన్ని ఆయుధాల స్పర్శలు
జ్ఞాపకాల్ని పురికొల్పి
వెన్నెల రుధిరాన్ని వర్షిస్తున్నా
కమ్ముకున్న దారులన్నీ
స్నేహించే వైరివర్గమే.

అటు కాదు ఇటని గుసగుసలతో
బాణాలన్నీ నావేపే.

వేగంగా పరుగు
దూరంగా పరుగు
దగ్గర దగ్గరగా నీడల్లే
కమ్ముకునే కోటి కోర్కెల పరుగు

ఎన్నో నమ్మకాల కవచాలు చిద్రాలైనా
నలుదిక్కులుగా చీలిన ఆకాశంలా
రూపం మార్చుకునే నీటిలా
దారులన్నీ తిరిగి హరితమై మొలకెత్తుతాయి

శ్వాస మునిపంట బిగపట్టిపూర్తిగా »

1.
ఆ సాయంకాలం
కాలం చేసిన సాయమా…
కలలజలపాతం గా మలచి
వెన్నెల క్షణాలు
చందమామగా ప్రకాశించడం…

2.
ఆ రోజులు
జ్ఞాపకాల చుక్కల్ని పోగేసాయి
చిక్కుముళ్ళ అద్దకంలా చీకటి చిక్కదనం
వెలుగుల్ని చీల్చుకుని బంధంలా అల్లకం..

3.
అవునూ కాదుల
కరచాలనపు చలనం
గుండె గది కిటికీల రెక్కల చప్పుళ్ళ సంగీతం

4.
కనిపించని దారికి
అడుగుల ముద్రలు మిగలని పయనం
ఋతువులు ఎన్నో తెలియని
విచ్చుకునే విరుల వర్ణం
కలల ఒరవడి నేర్చుకుంటూ
ప్రవహించే హృదయ కాలం

మనిషికీ కుక్కకూ మధ్య బంధం ఎప్పటి నుంచీ ఏర్పడిందో తెలీదు కానీ.. అవి మనిషికి మంచి మిత్రులవ్వ గలవు. ఇది మనలో ప్రతి ఒక్కరికీ యేదో ఒక స్థాయిలో ఎదురయ్యే నిజం. చిన్నప్పటి రోజులు తరువాతి జీవితపు ఘటనలు కూడా నాకు ఇంట్లోని పెంపుడు కుక్కల ఆశ్చర్య కరమైన అద్భుత ఆత్మీయతకు సాక్షులుగా నిలిచిన జ్ఞాపకాల పేజీలనిచ్చాయి.

టింకూ.. ఇప్పటి తాజ్ కృష్ణ కట్టే సమయంలో.. నాన్నగారికి అనుకోకుండా ఆ సైట్ దగ్గర పరిచయమయ్యింది. తెల్లని బొచ్చు మీద నల్లని మచ్చలు, చురుకైన కళ్ళూ, వయ్యఆరంగా కదిలే నడుమూ, కాంఫిడెంట్గా వూపే తోక.. నాన్నగారికి ఇట్టే నచ్చేసింది. నాన్నగారు సైట్ ఇన్ చార్జి గా పటాన్…
పూర్తిగా »

సంవత్సరం క్రితం వరకు.. సెల్ ఫోన్లూ, సెల్ఫోన్ టవర్ల దెబ్బకి మన హైద్రాబాద్ నుంచి పిచుకలు శాశ్వతంగా నిష్క్రమించాయన్న బాధలోనే వుండేదాన్ని. నా చిన్నప్పటి హైద్రాబాద్ లో పిచ్చుకల కువకువలతో తెల్లారేది.

పిచ్చుకల గూళ్ళు ఇంట్లో పెట్టకూడదని వాటి గూళ్ళని తీస్తూ అమ్మ మాట కాదనలేక అందులో గుడ్లు వుంటే చిన్నక్క మళ్ళీ వాటిని యధాస్థానం లో పెట్టేయడం, ఒక మంచి ఉదయాన.. పిల్లల కువకువలు వినిపించడం, అది వంటింట్లో వున్న వెంటిలేటర్ లో కావడంతో.. అవెక్కడ కింద పడతాయో అని ఊపిరి బిగపట్టి చూడటం,

నాన్నగారు మురిపెంగా వేసుకున్న ధనియాల మళ్ళల్లో కొత్తిమీర మొక్కలొస్తే.. వాటికి నాలుగు వైపులా చిన్న కర్రలు పాతి ఆ…
పూర్తిగా »

మేఘాల కొమ్మల్లో
ఆలోచనల లేత పరిగల్ని
పోగేస్తూ..

ముక్కున మూటకడుతూ…
అల్లుకున్న గూడు ఉనికీ ఆలోచనే…

కురవని మేఘంలా
చినుకుల్లా దాగిన ఆవిర్లు..

నిజాల్ని నిప్పుల్నీ
నాణానికి రెండు పార్శ్వాల్నీ..
ఏక కాలం లో భరించాలి..

అరచేత జీవితాన్ని మోస్తూ..
గుండెతో జీవిస్తూ
అట్లాస్ లా ష్రగ్ చేయాలనిపిస్తోందీ..

పాతేసుకున్న పాతలూ..
చొచ్చుకొస్తున్న కొత్తలూ
పగుళ్ళవుతున్న పురాతనాలూ

ఇక్కడో గడ్దిపరక మొలిచింది చూడు
కొత్తగా.. పచ్చగా.. పదిలంగా
గాలీ వెలుతుర్ల సంగమ శ్వాసగా..

తెరిచి వుంచు గుండెని
తొలి శ్వాసలా పీల్చు ప్రతి శ్వాసనీ

తలపు తొలకరి…
పూర్తిగా »

మేధో హృదయమా
ఒకసారి అలా నడిచొద్దాం రా..

కరుడుగట్టిన క్రౌర్యంలో
మానవతా రేఖలు వెతుకుతున్న మహోన్నత్వమా..
త్వరగా చెప్పులు తొడుగు
అక్కడ రహదారి నెత్తురోడింది
మానవ దేహాలు ముక్కలయ్యాయి
మానవత్వ తీవ్రవాదికి
ఎరుపులో ఆనందపు మెరుపులు

***

ఎక్కడున్నాడో వెతకండి
పట్తుకుని ఇంత కారుణ్యపు వెన్నముద్దలు తినిపించాలి
కన్నీళ్ళతో చాయ్ చేసి విగత జీవుల దేహాల రొట్టె ముక్కలందించాలి

గ్రద్దలకు హంసల తొడుగు తయరు చేశారా..
మృత్యుహుంకారం లో పెనుగులాడే అమాయకత్వం
భళ్ళున బద్దలై మండిన రావణ కాష్టం
ఎన్ని పదాలు బంధించగలవు
ఆ విహ్వల ఆత్మల…
పూర్తిగా »

తలుపు గడియ విడింది..

ఇప్పటికిది వందో సారేమో
కనురెప్పల తలుపు మూసి
గుండెకు గడియ వేశాలే అని అనుకుని..

అప్పుడే తెరుచుకునేది అసలు ప్రపంచం
ఆశల, అపార్థాల, అవినీతి, నీతుల నగిషీల ఖగోళం
మరపు లోకి జ్ఞాపకాన్ని మార్చేశాలే అన్న నిశ్చింతనీ తుడిచేసి
గతం గోళీకాయలా గింగిరాలు తిరుగుతుంది

రోజులన్నీ క్యాలెండర్లో తిరగేసి
నెలల్నుండి సంవత్సరాల్ని పుట్టించి
శైశవం నుంచి అవసానం వరకూ
ఎన్ని ఆలోచనల తేదీలు మారాయో గుర్తుందా…

గాయాలు గురుతులు మనసు మోస్తోంది
నవ్వుల భారమంతా పెదవికిచ్చింది
గుండె గుప్పెడంతే ఎందుకుందీ
ఆశల ఆకాశం ఇమిడిపోయింది..

ఆక్షరం…
పూర్తిగా »

గడియారం ముల్లు గుచ్చుతోంది
జ్ఞాపకాల లేసులు గుండె గలీబు అంచవుతున్నాయి
ఒకటా రెండా.. చుక్కల్లా లెక్కకు అందవు
మరుపు దాగుడుమూతవుతూ
నిన్ను తీసుకెళ్ళడం మరుస్తూనే వుంటుంది..

నువ్వొక మబ్బు తునక
మనసు కప్పుకున్న దుప్పటివి
దూదిపింజలా తేలిపోయే కాలం
సూర్యుడ్ని గుండెలో నింపుకుంటూ నేను

నువ్వొక వాన జల్లు
మనసు కురిసినంత సేపు
తడిచి ముద్దైన ప్రేమ
దోసిట్లో నిలవని నీళ్ళంత జ్ఞాపకం

నువ్వొక మమతల మెరుపు
కళ్ళు మిరుమిట్లు వెలుగు
వెన్నముద్దగ చేసే లోపే
చిమ్ముతున్న నవ్వుల జలపాతంలా వెళ్ళిపోతుంది

గుప్పెడు ఆలోచనలు కుమ్మరించి
…
పూర్తిగా »

కలకలం…
గులకరాయి చుట్టూ తరంగం కాదు తరంగాలు..
తరంగాల్లో ఒక చలనం
చలనమే తరంగమా
చలనం ఆ తరంగానిదా… రాయిదా… ఆ రాతిని మోసుకొచ్చిన గాలిదా..
గాలిలో నిశ్శబ్దం రాయి దృశ్యం తరంగం ఒక ప్రతిబింబం
శ్వాసలోనూ గాలే గుండెలో ఎప్పుడూ గులకరాళ్ళే.. తెరలు తెరలుగా భావ తరంగాలే

ఉలికిపాటైన అనుభవాలూ..
నిశ్శబ్దాన్ని చెల్లాచెదురు చేసుకుంటూ
నిశ్శబ్దాన్నే వెతుక్కుంటూ

ఘడియఘడియనూ మరనివ్వని లోకంలో అలౌకికత్వం అనుభవించగలవా…
అయితే నువ్వు నా యోగివే నాలోని యోగత్వానివే
చెట్టాపట్టాలేసుకు తిరుగుదాం అనంతాన్ని అరచేతిలో బంతల్లే ఆడుకుంటూ!