సహచరులెవ్వరు లేకుండానే
పూకొమ్మల మధ్య
ఒంటరిగా కూర్చొని
మధుపాత్ర చేతికి తీసుకుంటాను
నేను చెయ్యెత్తి
చంద్రునికొక ఛీర్సుకొడతాను
అప్పుడు,
తను,నేను, నా నీడ
కలిసి ముగ్గురమవుతాము.
కాని,
చంద్రుడు త్రాగడు
నా నీడ నిశ్శబ్దంగా
నన్ను అనుసరిస్తుంది
నా నీడతో, చంద్రుడితో
నేను
సంతోషంగా
వసంతకాలపు అంచులదాకా
ప్రయాణిస్తాను.
నేను పాడితే
చంద్రుడు నాట్యం చేస్తాడు
నేను నృత్యిస్తే
నా నీడ కూడ నాట్యం చేస్తది.
మేము నిశ్చింతగా
జీవన సంతోషాల్ని పంచుకుంటాము
తాగిన తర్వాత
తమతమ…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్