సూర్యాస్తమయం తగిలి
కిటికీ మండుతోంది
కాని ఆమె దేన్నీ చూడ్డం లేదు
అసలామె నిజానికి అక్కడ లేదు
తల్పం మీంచి ఆమె గాల్లో పైకి లేచింది
ఆమె స్వప్నాల్ని పట్టుకోవడానికి
పక్కనే నిల్చున్నాడొక హిప్నొటిస్టు
ఆమె వణుకుతోంది
రాత్రి పూట నయనాలను
మూయడానికి జంకుతోంది
ఆమె కనురెప్పలు మండుతాయా
చక్షువుల్లోంచి చిత్తరువులు
తప్పించుకు పోతాయా
పసిరిక పిట్టల వంటి ఆమె కన్నులు
ఎగిరి పోతాయా
అప్పటి దాకా మెలకువగా వున్న హిప్నొటిస్టు
ఆఖరుకు నిద్ర లోకి జారుకున్నాడు
ఆమె గాల్లో తేలుతూ అటూ యిటూ కదుల్తోంది
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్