ఏమీ చెప్పకుండానే వదిలి వెళ్ళిపోతుంది
చేయిపట్టుకు నడుస్తున్న స్నేహం
కోల్పోయిన ప్రతిసారి కనిపిస్తుంది
చీలిపోయి వెళ్తున్న ఆ నీడ
ఆ లోపలి శత్రువు వెంటే
సంయమనపు మొహమాటం!
ఒక్క అడుగునీ అదిలించలేక
కురిసిన నిప్పులకు సమధానం
పారడాక్సికల్ పెదవుల పైన
మెరిసిన ఓ చిరునవ్వు
తెలియదు అపరాధము!
వెలివేతలో వెక్కుతూ
తేల్చని క్షణాలను బతిమాలుకుంటూ
ఆశలేని చోట ముగియని నిరీక్షణ
ముసురుకునే గుబులు దుఃఖమై
గుండె సంకోచంలో నిద్రపోతోంది ఈ క్షణం
గూటి చీకటిలో గుంజాటనలో…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్