‘ విమల ’ రచనలు

ఆ రోజు పొగ మబ్బులు ఆవరించిన తొలివేకువ ఝామున
పచ్చిక బయళ్ల పైన గడ్డి చామంతులు, లిల్లీ పూలు దిగులుగా తలలూపుతున్న ఆ క్షణాన్నే
ఏనాటిదో కాలం తెలియని ఆ పురాతన రావిచెట్టు పక్కన మట్టి దిబ్బ పైన
నిలిచిన మేం పుట్టిన ఆ ఒంటరి ఇంటిని వదిలి బయలుదేరాం
తల్లులం, పిల్లలం ఒక్కొక్కరుగా ఒకరి తరువాత ఒకరుగా
మా పాదాల చప్పుడుకి, ఉగ్గపట్టిన సన్నటి దుఃఖ రాగానికీ
చూరులో చలికి ముడుచుకు పడుకున్న ఉడుత ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి పరుగెత్తింది
అందరికన్నా చిన్న దాన్నేమో అమ్మమ్మ పక్కనుండి నక్కినక్కి చూసాను వెనక్కి
పలుచటి తెలుపు, లేత బూడిద వర్ణ మేఘాల మధ్య వెలసిన నీటి రంగు…
పూర్తిగా »

మహావృక్షాల గుబురు తలలపై
వయ్యారంగా వూగే కొబ్బరాకు కొనలపై
ముళ్ళను అలంకరించుకున్న గులాబీ కొమ్మలపై
పక్షులు అతి సున్నితంగా వచ్చివాలుతాయి

అవి రెక్కలు ముడుచుకుని
తత్వవేత్తల్లా తలలు వాల్చి కూర్చున్నప్పుడు
వాటి రెక్కల్లోకి ప్రచండ గాలుల
వేగాన్ని ఆవాహన చేస్తాయి

కాలం కలిసిరానప్పుడో లేక
కొత్త కాలాన్ని వెతుక్కుంటూనో
పక్షులు గూళ్ళను, ఊళ్ళను వదిలేసి
కొండకోనల్నీ, మహా సముద్రాల్నీ దాటి
గుంపులు గుంపులుగా ఎగిరిపోతాయి
కొత్త ఆకాశాన్నీ, అడవులను వెతుక్కుంటూ
పక్షులు వలస పోతాయి

ఆశ కోల్పోయినప్పుడల్లా నేను
ఆకాశంలో వెలిగే చందమామను చూస్తాను
అక్కడ…
పూర్తిగా »

నేను నడుస్తున్నప్పుడల్లా
నా పాదాల్ని అడుగుతాను

దారి నిన్ను చిరునవ్వుతో పలకరించిందా
ప్రేమగా ముద్దు పెట్టుకుందా

నీ పాదాల కింద దారి ఏమేమి పరిచి వెళ్ళింది
సుతి మెత్తని మంచుపూల పరిమళాల్నా
రాకాసి ముళ్ళ వనాల్నా, లేక
మనుష్యులు ఇక్కడ తమ జ్ఞాపకాలుగా
వదిలి వెళ్ళిన గులక రాళ్ళనా,

బతికి వున్నందుకు గుర్తుగా
భూమి తన ఉశ్వాస నిశ్వాసాలతో
నిన్ను వెచ్చగా చుట్టుకుందా?
ఎన్నెన్ని ప్రవ్నల జడివానలో
అలసి పాదాలు ఆగిపోతాయి

కానీ, దారి మాట్లాడినట్లు
అవి ఎన్నడూ, ఒక తీయని కబురునో
దాని ఆత్మ సందేశాన్నో చెప్పలేదు…
పూర్తిగా »