“నేను నిప్పును – నేను నీరును
లక్షలాది సైనికుల్లో నేనొక సైనికుణ్ణి “
సైనికుణ్ణి నేనే
యుద్ధాన్నీ నేనే
యద్ధభూమినీ నేనే
త్యాగం నా జవసత్వం
పోరాడ్డం నా జీవగుణం
అడవిపోదల్లోండి బీడుబడ్డ దేహంగుండా
దాహానికొచ్చే సింహంలా
నేను ఎర్రగా ఉదయించాను
ఎర్రగానే అస్తమించాను
మూడుతరాల గోసను మూటగట్టుకుని
నన్ను నేను దగ్ధం చేసుకున్నాను
ఉధ్యమిస్తోన్న దేహాల్లో
ఉడుకు నెత్తురై ప్రవహిస్తున్నాను
అలరారే అమాయకపు నవ్వుల్లో
నేడు మేఘగర్జనలు వింటున్నాను
మెరుపు తీగల్ని కంటున్నాను
నా మేరుపర్వతంపై పడి మేస్తోన్న…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్