‘ సుపర్ణ మహి ’ రచనలు

సరిగ్గా గుర్తులేదు
తారీఖూ, కనీసం దాని చేలాంచలాన్ని పట్టుకు వ్రేలాడిన గుర్తేదీ కూడా
ఎంత ఆలోచించినా గుర్తురాదు

అయినా సంవత్సరాంతపు చలిగాలిలో
ఆ పురాతన పరిచయమ్ వాసనేదో గాఢంగా తెలుస్తునే ఉంది

మనిద్దరికి తప్ప ఎవరికీ ఈ రహస్యం తెలియదు కదా
కనీసమ్ అప్పటిలా నువ్వైనా దగ్గరుండి ఉంటే
ఈ చిక్కుముడి త్వరగా విడిపోతుందనిపిస్తుంది

చుట్టూ చూస్తాను
ఈ చీకటిదారిలో
ఆ నల్లని నదుల్లాంటి తోటల్నీ
సగం మెరిసే దారుల్నీ దాటి
నువ్ ఎలా వొస్తావనే అనుమానం కలుగుతుంది
చదువుతున్న కవిత మధ్యలో ఆపేసి ఆలోచిస్తూ అలాగే డాబా దిగి వెళ్లిపోతాను

అడగడాలంటూ అసలు ఏమున్నాయ్
ఎవరికెవరం అని…
మనిద్దరం
రంగుల వానలో ఎదురైన అపరిచితులం.

ఎక్కడో ఉండే వుండొచ్చు కూడా
ఇంకొంచెం దూరం
అటో
ఇటో –
తప్పదని విధిగా వొచ్చిన చోటుకే తిరిగి వెళ్లి
నాటిరోజునే తలుచుకుంటూ
ఇలా నాలానే అందరిమధ్యనుంచి ఆ రంగుల్లోకి ఆలోచనలా అలా నువ్ తరలిపోయీ…

ఎక్కడసలు నువ్వుండేది
ఎలా నిన్ను తెల్సుకునేది…?
గుప్పెడు రంగేదో చల్లిపోయావ్.
ఇప్పుడు
ఎలా నిన్ను మరిచిపోవాలో, అద్దంలో నేనే అని నన్నెలా గుర్తుపట్టాలో…?

లోకంలోని ప్రతి రంగూ ఓనాటికి వెలిసిపోతుందని విన్న వాణ్ణి

రేపెప్పుడో…
పూర్తిగా »

మొన్న పాత దారిన కలగన్న
మనది కాని రంగుపూల మొక్కని
ఒళ్ళంతా కళ్లతో తడిమీ, తాగీ…
ఆశని చంపుకోలేక చివరికి అడిగి
ఓ అంకురాన్నో, అంశాన్నో
భద్రంగా పాత ఇంటికి ఆరాధనగా తెచ్చుకుంటాం

లోపలి లోతుల్లోకి నాటుకునీ,
ప్రతి తెల్లవారీ రంగుల మొగ్గల్ని కలగంటూ
కాసింత నమ్మకంతో కొత్తదారుల వైపుగా వెదుకుతూ వెళతాం,
ఏ వాకిలికీ ఈ తీగ గురుతుల్లేవని గమనించీ
లోపలి మొహంలోకి చూసి
పసివాడిలా నవ్వుకుంటాం

కొమ్మల కొసన పూసే
ఆ రంగు రెక్కల్ని ఊహిస్తూ,
దారాలకు వాటిని మెలిపెట్టే
కలల క్షణాల్ని ప్రేమిస్తూపూర్తిగా »

ఓ నాలుగు చువ్వల్తో చిత్రం ఒకటి
గది గోడకు వేలాడుతుంది

ఇద్దరు మనుషులు సగం గ్లాసుల్తో నిలబడీ
పొగ నవ్వుల్ని తెరలుగా పంచుకుంటున్న దృశ్యం,
స్నేహం ఇద్దరికీ సంబంధంలేని
టీ కొట్టువానిక్కూడా మేలు చేస్తుంది

పొగదుమ్ము కక్కుతూ వొస్తున్న కారు చూసీ
చీరచెంగుతో కొడుకు ముఖం కప్పేసిందో అమ్మ,
బడిలో సూత్రాలేవీ బయటలోకానికి పట్టవని
వాడికింకా తెలీదులా వుంది

నోరు పెద్దగా తెరిచీ సౌండ్ మ్యూట్ లో
సీతాఫలాల బండివాడు అరుస్తున్నాడు,
కావాలనిపించే ఆశ కలిగిస్తే తప్ప
ఎంత తీయనిదైనా ఎవరూ రుచిచూడాలనుకోరని
ఆతనికి బాగా తెల్సులా…
పూర్తిగా »

‘…నిశ్శబ్దం’ గుండె చప్పుడు వినాలని నీకెప్పుడైనా అనిపించిందా నేస్తం!…
ఓ నవ్వు నీ నుంచి తెరలు తెరలుగా
దూరం జరుగుతుందని గమనించడం మొదలుపెట్టగానే,
అనుభవాల పుటల్నుంచి నచ్చినదాన్ని ఎంచుకుని
‘ఆశ’ నీ రెప్పల ముందుకు విసిరే స్లైడ్ షో కి
నువ్వో తప్పనిసరి ప్రేక్షకుడిలా నిలబడతావు.
అడుగునెక్కడో మిగిలిపోయిన అతి చిన్న అనుభవం కూడా
అపురూప నిధిలా నెమరేసుకోవడం మొదలెట్టగానే ,
ఇదెలా జరిగిందనే అంతుబట్టని ఆలోచన.
నిన్ను నువ్ పోల్చుకోగలిగే అద్దం
చీకటిలో తప్ప మరెక్కడా దొరక్క
పిచ్చి కలలకి ఫిదా అవ్వడం
నచ్చిన మైకంలాగా తెలుస్తుంటోంది.