
వాడు చస్తుంటాడు
పుడుతుంటాడు
విసుగన్నదే తెలీకుండా
తన కన్నా హీనంగా
బ్రతికుండీ చనిపోయిన,
ప్రపంచాన్ని పట్టించుకోని ప్రపంచంపై జాలితో,
తిరిగి తిరిగి అరిగిపోయిన కాళ్ళతో
ఖాళీ కాలిబాటని కామించుకుంటూ
తనకోసం తానే తయారు చేసుకున్న తత్వాన్ని
మానవత్వాన్ని మనుషులందరికీ
మౌనంతోనే పంచాలనే పిచ్చి ప్రయత్నంతో…
వాడు ఏడుస్తుంటాడు
అంతలోనే నవ్వుతుంటాడు
తనను చూసి నవ్వుతూ
తనలాగా నవ్వలేని వాళ్ళను
అన్నీ ఉన్నా అసూయతో ఏడ్చేవాళ్ళను
ఏమని ఓదార్చాలో అర్ధం కాక
ఒంటరిగా వీధులలో నగ్నంగా సంచరించుకుంటూ
పగటినీ, చీకటినీ ఒకే రకంగా…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?