
ఒక దున్న పోతు!
గాలికి వదిలేస్తే పాపం… గడ్డి మేయడానికొచ్చి వాగులోని ఊబిలో తెలీక కాలు వేసి సగానికి పైగా దిగబడి పోయింది. ఎప్పుడు దిగబడిందో ఏమిటో, ఎవరూ పట్టించుకోరు దాన్ని!
గొబ్బి మండలు నరుక్కుపోడానికి ఆ దారిన వచ్చిన ఒక రైతు ఆ దృశ్యం చూస్తాడు. దాన్ని బయటికి తీయడానికి నిశ్చయించుకుంటాడు. ఎవరినైనా సాయానికి పిలుద్దామంటే ఆ సమయానికి ఎవరూ అక్కడ కనిపించరు. బయటికి తీయగలడో లేదో తెలీదు. కానీ ప్రయత్నం మాత్రం తప్పని సరి అని భావిస్తాడు. ఊబిలో దిగబడి, బయటికి వచ్చే ప్రయత్నం ఏదీ చేయకుండా (చేసిందో లేదో తెలీదు) తన బరువు, బాధ్యత మొత్తం అతని మీద వేసి నిశ్చలంగా,…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?