
ఈ మలయాళీ కవిత చదువుతుంటే మనకు నవ్వుగా అనిపించినా, కవి చూపిన చమత్కారం అందులోనే ఉంది. ఇందులో చాలా సున్నితమూ, సునిశితమూ అయిన విమర్శ ఉంది. ఆవుని ఒక ఆసరాచేసుకుని కవి సమాజాన్నీ, అందులో భాగస్వాములమైన మనలనందరినీ ఎంతఘాటుగా విమర్శిస్తున్నాడో గమనించండి.
మనందరికీ స్వాతంత్ర్యమంటే ఇష్టమే. వీరావేశముకూడా ఎత్తుతూంటుంది ఏడాదికి రెండుసార్లో మూడు సార్లో. మన ఆలోచనల్లో ఈ దేశానికి పట్టిన దరిద్రాన్ని వదిలించడానికి మనం కొన్ని వేల పథకాలు రచించి ఉంటాము కూడా. కానీ, మన స్వతంత్రేఛ్చకూడా పైన చెప్పిన ఆవు లాగే బంధనాలను ఎలాగైనా ఛేదించుకోవాలని ఉవ్విళ్ళూరుతుంది. మనం ఒకటిరెండు చిన్నపాటి ప్రయత్నాలు చేస్తాము. అదికూడా కాసేపే. వద్దన్న పని చెయ్యడం, ఒకరు…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?
రాజేంద్రప్రసాద్ on ద్వంద్వపదాలు
N Rammohan on ద్వంద్వపదాలు