కథ

ఈస్టర్పండగని అప్పుసొప్పుజేసి కొన్నకొత్త గుడ్డలేసుకొని, పొద్దున్నే కొండ దగ్గరున్న దేవుడి సిలువ దగ్గరకు నడిచెల్లి, మద్యాన్నమయ్యాక అన్నాలు కూరలు తిని, తరువాతప్రార్దనకెళ్ళి, రాత్రి పల్లెలో కుర్రోళ్లు వేస్తున్న దేవుడి నాటకాలు చూసి అలసిపోయిన ఆ వూరి ప్రజలు ఒంటి మీద సోయలేకుండా నిద్రపోతున్నారు. ఇంకా చెప్పాలంటే ఈస్టర్ పండగరోజు సమాధి నుంచి లేచిన దేవుడు కూడా నిద్రపోతున్న సమయమది. రేపొదున్నే కత్తేసు కోయ్యబోయే దున్న కుర్ర మాంసాన్ని ఊహించుకుంటూ, పనికిరాని దొబ్బల్ని పడేసే దిబ్బ దగ్గర కూసోని దొరకబోయేదొబ్బల్ని ఎలా దొబ్బి తినాలో ఆలోచించుకుంటూ, నిద్రను చెడగొట్టుకొని మరి ఊరంతా కలియ తిరుగుతున్న కుక్కల అరుపులచప్పుళ్ళు తప్ప ఇంకే శబ్దము వినపడడం లేదు మావూళ్ళో…
పూర్తిగా »

ఎర్రపంచె గుర్తుకొచ్చింది విశ్వనాథానికి. “ఎందుకు కట్టుకోవు నాన్నా” అంటాడుశేఖరం. పన్నెండేళ్ళు లేని పిల్లవాడికి తను ఎందుకు కట్టుకోకూడదో చెప్పినా అర్థం కాదు. “అవును నాన్నా. కట్టుకో. ఆచార్లుగారు కట్టుకుంటే ఎంత బాగుంటుందో” అంటుంది వాడి అక్క ప్రియంవద.
పూర్తిగా »

ప్రతి నెల రెండో శనివారం సాయంత్రం బ్లూమూన్ బార్‌లో కలుసుకోవడం మా నలుగురి అలవాటు. మత్తు శరీరాన్ని మాయ చేసి, మనసు పైకి తొంగి చూసినప్పుడు ఎవరో ఒకరం “గుర్తుందిరా! చిన్నప్పుడు మన ఊర్లో… ” అంటూ మొదలు పెట్టి హఠాత్తుగా ఆగిపోయేవాళ్ళం. ఎక్కలేని అడ్డేదో ఎదురయితే వెనక్కి గింజుకునే గుర్రంలా బెదిరి పోయేవాళ్ళం.

అలా ఏనాడు తలుచుకున్నా మా నలుగురి మాటలు ఊరి పొలిమేరలని దాటి ముందుకు వెళ్ళడానికి సంశయించేవి. కారణం విశ్వం. అలాంటిది ఈ సాయంత్రం వాడి ఊసే మోసుకుంటూ వచ్చాడు మా ఊరి రత్నం.

గ్లాసులు పైకెత్తి చీర్స్ చెప్పుకుంటుండగా వచ్చి “ఈ రోజు మధ్యాహ్నం విశ్వం పోయాడుట. తెలుసా మీకు”…
పూర్తిగా »

గప్పుడు పొద్దుగూకి నాలుగొట్టిండ్రు కావచ్చు. నేను గప్పుడే బడి కాడ్నించి అచ్చిన. బాపు కుక్కి మంచంల కూకోని ఏందొ ఆలోచన జేత్తండు. అమ్మ అంటింట్ల యేదొ సగవెడ్తంది. శాయ్ వెడ్తున్నదో ఏందొ, గిన్నెల సప్పుడు గలగల ఇనవడ్తంది. ఇంట్ల ఎవ్వలు లేరు, మే దప్ప. అన్నలు పట్నంల సదువుకుంటున్నరు. అక్కలు పెండ్లిల్లు చేసుకోని అత్తగారింటి కాడ ఉంటున్నరు. పండ్గకో పబ్బానికో అత్తరు. గప్పుడు ఇల్లంత కలకల లాడ్తది.

నేను అంటింట్లకు అరుగు మీదికీ కోడ్రిగానోలె అటూ ఇటూ తిర్గుతన్న. నా మన్సంత ఇంటి ముందటి బజార్లనె ఉన్నది. ఎప్పుడు నా దోస్తులు రామడు , రవిగాడు, రాయేశడు అత్తరా – ఎప్పుడు ఆల్లతోని శిర్రగోనె, పెండల…
పూర్తిగా »

వారంలో రెండు రోజులు నా సొంతమని ప్రతీ వారం అనుకుంటాను. భ్రమ కాకపోతే ప్రవాహంలో పడ్డాక మన ప్రమేయం ఏముంది? తెల్లవారకుండానే సెల్ మ్రోగుతుంటే నిద్ర కళ్ళతో తీసి చూసాను, సేథీ నుండి ఫోను, “శికూ! అర్జెంట్ పని మీద హ్యూస్టన్ వచ్చాను, తిరిగి మధ్యాహ్నం వెనక్కి వెళ్లిపోవాలి కాస్త గలేరియా దగ్గర స్టార్బక్స్ కి రాగలవా?” అనడిగాడు. వేరొకరయితే ఏదో ఒకటి చెప్పి తప్పించుకునేవాడిని, ఫోన్ చేసింది సేథీ! “రాగలవా…ఏమిటి? అరగంటలో అక్కడుంటాను.” అని లేచాను.

“మాడ్రిడ్ కాన్ఫరెన్స్ అద్భుతంగా జరిగింది!”, “అమెజాన్ అడవులలో నేను, అనూ…”, “మై స్వీట్ హోమ్ ఇన్ బ్లూమ్ ఫీల్డ్…” అంటూ సేథీ ఫెస్బుక్ పలకరింపులు తప్ప…
పూర్తిగా »

ఇనార్బిట్ మాల్ పార్కింగ్ లాట్లో బైక్ యెక్కడ పార్క్ చేసానో జ్ఞాపకం లేదు. సినిమా హడావిడిలో లెవల్ 1 లో పార్క్ చేసానో, లెవల్ 2 లో పార్క్ చేసానో, వ్యాలే పార్కింగ్ ఇచ్చానో అసలు పార్క్ చేసానో లేదోనని నా సబ్కాన్షస్ డేటాబేస్ ని క్వేరీ చేస్తుండగా ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది.

“హలో!…” అన్నాను.

“క్రిష్ణా, ఆదివారం ఇంటికి రారా. ఓ పెళ్లిసంబంధం వచ్చింది. పిల్ల మేనమామ నిన్ను చూస్తడట.”

ఫోన్లో అమ్మ చెప్పటం పూర్తి కాలేదు. “సండేనా? కుదర్దమ్మా.  క్రికెట్ మ్యాచుంది. అయినా మేనమామతో పెళ్లి చూపులేమిటమ్మా?

నేనా టైప్ కాదు.” అన్నాను.

“ఊకో పోడా.  పని మీద మన ఊరు…
పూర్తిగా »

ఊరికి ఉత్తరాన హద్దు గీసినట్టు తాడిచెట్లు. వాటికి పర్లాంగు దూరంలో గరుగు. దాని తర్వాత నక్కలబోడు. దానికి పైన దోసకాయలబోడు. ముందుకుబోతే పీసెర్లకొండ. ఆ కొండలో కానీ, ఈ పక్క మాలకొండ అడివిలో కానీ, మా ఊరికి దిగవనున్న మల్లప్పగొందిలో కానీ లేని సక్కదనమేందో.. గరుగులో ఉన్నట్టనిపిచ్చేది. మహాకాయుడెవుడో రొమ్మిర్సుకుని పడుకున్నట్టు ఉంటదా గుట్ట. దాన్నిండా యాడచూసినా తెల్లటి కన్నెరాళ్లే. గుట్టకాడికి ఎప్పుడు పొయినా ఎవురో గుసగుసలాడుతున్నట్టనిపిచ్చేది. ఆ ఏపు పెద్దగా మనుషులు పొయ్యేది కూడా లేదు. నాకు మాత్రం అటొచ్చినప్పుడల్లా తెలిసిన మనిసెవురో తిరుగుతున్నట్టనిపిచ్చేది. అక్కి దాసరోడి గురించి ఇన్న కతలన్నీ గుర్తుకు వచ్చేయి.

అక్కి దాసరోడు, అక్కిపిచ్చోడు…

రెండు పేర్లు, రెండు…
పూర్తిగా »