కథాకథనం

ఒక మిత్రుడు, మా ఇద్దరికీ బాగా తెలిసిన వ్యక్తి, మేమిద్దరమూ పెళ్ళి చేసుకున్నామని తెలిసి అప్యాయంగా ఇంటికి భోజనానికి పిలిచాడు. నలభై ఏళ్ళు అతనికి. భార్య, ఇద్దరు పిల్లలు. ఆ సాయంత్రం నవ్వులు, సరదా, అందం, ఆనందం అన్నీ. కబుర్లు, కొత్త ఆశలు మావి. పాత ఆనందం వాళ్ళది. ముచ్చటయిన సంసారం. మధ్యలో ఊళ్ళు మారి, చిరునామాలు పోయి, 20 ఏళ్ళ తర్వాత మళ్ళీ చిరునామా దొరికి పిల్లలతో వెళ్ళాము.

అదే ఇల్లు. సుఖ సామ్రాజ్యాలు ధ్వంసమయి మిగిలిన కోటగోడలా ఉంది ఇప్పుడా ఇల్లు. 15 ఏళ్ళ క్రితం ఆమె కాన్సర్ తో చనిపోయింది. పిల్లలకి రెక్కలొచ్చాయి. అతనికి రిటైర్ అయ్యే వయసు వచ్చింది.…
పూర్తిగా »

‘మనుషులందరూ ఒక్కటే. అందర్లో ప్రవహించేదీ రక్తమే.’ అనే మాటలతో ఏ మాత్రం ఏకీభవించబుధ్ధి కాదు. కారణం – మనుషులందు అసలైన మనుషులు వేరు కాబట్టి. కొందర్లో రక్తానికి బదులు రాక్షత్వం ప్రవహిస్తూంటుంది కాబట్టి. ఒకొక్కరిలో ఎర్ర మనిషీ, నల్ల మనిషీ కూడా రహస్యంగా దాగి వుంటారు కనక. కౄరమృగాలు, శాడిస్టులు, హంతకులు, పరమనీచులు – మనిషితోలు కప్పుకునుంటారు కనక. అందుకే కామోసు మార్క్ ట్వైన్ మనిషి కౄరత్వం గురించి ఇలా అంటాడు: of all the animals man is the Only one that is cruel.

ఎన్ని రూపాలు, ఎన్ని మోసాలు, ఎన్ని కపటి వేషధారణలు! ఎన్ని వికృత చేష్టలు, మరెన్ని దుర్మార్గపు…
పూర్తిగా »

ప్రియమైన వాకిలి పాఠకులకు!
ఈ తడవ మీకు నే పరిచయం చేస్తున్న ఈ కథంటే –
నాకు చెప్పలేనంత ఇష్టం.
అమితమైన గౌరవం.
నే సమ్మతించిన విషాదం.

ముందుగా కథాంశం గురించి :

ఎంత మోహనమని, మరెంత వ్యామోహమని!
ఎప్పట్నించి మాటేసుకునున్న సౌందర్యమనీ!? -చూపులతోటి ఇట్టే లాగేసుకుని, ఆహ్వానించినంతనే వొచ్చి, చేతుల్లోకి వాలిపోయి, మనసుని హత్తుకుపోతుంది. ఎటెటో ఎత్తుకుపోతుంది.
దివులు మబ్బుల్ని దూరం చేస్తుంది. రాను రాను తనే ఓ గొప్ప దిగులై కూర్చుంటుంది.
ఎప్పటికప్పుడే నవ వధువులా తోస్తుంది.
దాని సౌందర్యాస్వాదనలో అలసిపోయి, నిద్రలోకి జారినప్పుడు ఎద మీద ఎద వుంచి, వొద్దికగా…
పూర్తిగా »

ఒంటరి జీవన౦ అది అనివార్యమైనా, కొని తెచ్చుకున్నా ఎక్కడి కక్కడ అసంతృప్తి చదువరులకే తెలిసి వస్తు౦ది. అయితే ఒ౦టరితన౦ ఎప్పటికీ అలా మిగిలిపోవాలన్న నియమమేమీ లేదు కదా . అది ఇంట్లో అయినా ఆకాశంలో అంతరిక్షంలో ఎక్కడ ఉన్నా తొంగి చూస్తూనే ఉంటుంది. అతనూ ఆమె ఇద్దరూ సహాప్రయాణీకులు. విమానంలో పక్కపక్కన సీట్లు. అయితే ఆమె అక్కడున్న స్పృహే లేదు అతనికి.

ఒక పక్క సెలెబ్రిటీ నన్న ఈగో మరో వంక గుర్తింపుని ఆస్వాదించే ఆనందం, వీటి మధ్య అతని నిర్లక్ష్యం కించిత్తు ఇబ్బందికరమే అనిపి౦చిదామెకు.
ఒంటరితనం . అందరిలో ఉండీ ఒంటరితనం.
కలిపి౦చుకుని ఏదో ఒకటి మాట్లాడటం, ఆ ఏదో ఒకటిలో…
పూర్తిగా »

ఆడది ఒంటరి గా బ్రతికితే ఏమౌతుంది?
ఆమెకీమీ కాదు. ఎంచక్కా ఆరోగ్యంగా, ఆనందంగా బాగానే వుంటుంది.
ఎటొచ్చీ చుట్టూ వుండే మగాళ్ళకే బోలెడంత దిగులౌద్ది. పాపం. మగ దిక్కులేకుండా ఎలా మనగల్గుతుందీ, ఒక్కత్తెనూ? ప్చ్. అని తెగ బాధ పడిపోతారు. పనిమాలా వెళ్ళి మరీ బ్రతిమాల్తారు. కాదు ప్రాధేయపడుతారు. తామూ ఓ చేయి వేస్తామని.
సాయం చేయడానికి ఇంతమంది మగాళ్ళు ముందుకొస్తే, నిజానికి – ఎంతమంది స్త్రీలు స్వేచ్చ గా, ఒంటరిగా బ్రతకటానికి ఇష్టపడరనీ, ఈ సమాజం లో? అయితే ఆ సాయం నిస్వార్ధమైనదైతే కదా?

కథ గురించి క్లుప్తంగా :
మహీ ఒక ఒంటరి స్త్రీ.…
పూర్తిగా »

శిక్ష!
ఈ కథ బావుంది అనడం – తప్పు.
బావోలేదనడం ఇంకా తప్పు.
మరేమనీ అనడం?
తెలీదు… చాలా అరుదైన కథలు మాత్రమే నన్నిలాటి సందిగ్ధావస్థలోకి తోసేస్తాయి. ఇదని ఏదీ ఇతమిత్థం గా చెప్పలేని ఓ ఆలోచన్ని కలిగిస్తాయి. అగ్గిని రగిలిస్తాయి. అలాటిదే ఈ కథాను.

కటిక నిశ్శబ్దంలో – ఈ సమాజాన్ని నిలబెట్టేసి నిలదీస్తున్నట్టు, ఒక ఈదురు గాలొచ్చి, నివురూదేసి నిప్పు కణికను రూపు తేల్చినట్టు, ఈ భయంకర దురగతానికి రక్తం మరిగి, లోలోన అడవి చిచ్చు రగులుకున్నట్టు… అలా ఫీలౌతాం కథని చదువుతున్నప్పుడు, చదివాకానూ!
ఆ తర్వాత, మనసంతా చేదైపోతుంది. మళ్లా మళ్ళా గుర్తొస్తుంది. వెంటాడేస్తుంది.…
పూర్తిగా »

కథలు అనేక రకాలు. అనేక వర్ణాలు.

ఒక కథకున్న తీరు మరో కథకుండదు.

కానీ, చిత్రం! ప్రతి కథకి ఒక తీరం మాత్రం వుంటుంది. ఉండి తీరుతుంది.

‘ఇదిగో, ఈ రచయిత చెప్పదలచుకున్న విషయం ఇదీ’అని తేలిపోతూనో, తెలిసిపోతూనో వుంటుంది – కథాంతం లో! అదొక తీరు. అదే దరిదాపు అందరూ అనుసరించే జోరు కూడా.

కానీ చిక్కల్లా ఎక్కడంటే, ఎంత చదివినా, కథ లో రచయిత ఏంచెప్పాడని కానీ, ఏం చెప్పాలని ప్రయత్నించాడని కానీ వెదుక్కోవడం వుంటుంది చూశారూ, అక్కడ..అక్కడ వుంటుంది పాఠకుని గుండె చిక్కుకోవడమైతేనేం, చిక్కబడిపోడమైతేనేం.
నాకు అలా అనిపించే కథలు చాలా చాలా అరుదుగా దొరుకుతుంటాయి.

అనేక వృక్షాల వనం…
పూర్తిగా »

కధ జీవితానికో మచ్చుతునక. ఆ జీవితం ఏమిటనేది ఒక్కో కధలో ఒక్కోలా రూపుదిద్దుకు౦టు౦ది. ఆ రూపు దిద్దుకోడంలో చదువరులను వలవేసి లాగి, ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసే నైపుణ్యత, అక్షరాలూ ఉలిగా మారి శిల్పాన్ని చెక్కుకునే నేర్పరితనం సంతరించుకుని కధ ముగిసాక ఒక్క క్షణం మనసు చెమ్మగిలేలా కరిగి౦చేదే కధ కదా. పుట్టిన ఘడియ నుండీ చివరి శ్వాస వరకూ ఎన్నో సమస్యలు ఎన్నెన్నో పరిష్కారాలూ. అయితే పరిష్కార సూచనకే రచయిత కధ మాద్యమం ఎంచుకోనవసరం లేదు. చదివిన పాఠకులు తమను తాము పాత్రలతో , వాటి మనస్తత్వాలతో , సమస్యలతో , పరిష్కారాలతో బేరీజు వేసుకుని తమకు కావలసినది ఎంచుకుని అవసరం లేనిది త్యజి౦చగల సమర్ధులు.

కథ అంటే కేవలం ఊహ మాత్రమే కానిది.

కథంటే నిజానికి – మనల్ని మనం అద్దంలో చూసుకుంటున్నట్టుండేది,మ న్లని తనలోకి వొంపుకుని, ముంచి తేల్చేది, – మనల్ని అచ్చవైన మనిషిలా ఆలోచింపచేసేది, అదే – కథ. అసలైన కథ. -అని అంటాను. మనుషుల్లోకి మల్లేనే, కథల్లోనూ అనేక రకాలుంటాయి.

అనేక మనస్తత్వాలు. అనేకానేక సమస్యలు. పరిష్కారాలు. రాని జవాబు కోసం ఎదురుచూసే కళ్ళు. జాడ తెలీక తిరుగాడు ఆకారాలు..ఇలా ఎన్నో షేడ్స్..షెడ్డింగ్ టియర్స్..చూస్తుంటాం.

కొందరు – కొందరి కథల్ని మాత్రమే చదివేందుకిష్టపడతారు. నేనైతే కనిపించిన కథని కనిపించినట్టు చదివేస్తాను. రోజుకి నా దగ్గరికొచ్చే కథలు ఏడెనిమిదుంటాయి. నేను దగ్గరకెళ్ళి చదివేవి మరికొన్నుంటాయి. ఇదని, అదని ఏముంది.…
పూర్తిగా »