‘ కొత్తపల్లి ఉదయబాబు ’ రచనలు

కారుచీకటిని నిలువున చీలుస్తూ
పరుచుకుంటున్న వెలుగుల తీరంలో
అనుభూతికి అందని ఒక ప్రణవ నాదం
కర్ణపేయమై సోకుతుంది….

రాత్రంతా మదనవేదన పడిన తనువు
అనంతాకాశాన్నుంచి జాలువారుతున్న
జలపాతపు సవ్వడిలో తుషారమౌతుంది…

మనసు తనుకోరిన హృదయంలో
పరకాయ ప్రవేశం చేస్తూ…అనుభూతుల
పిచ్చుక గూడు అల్లుకుంటూ ఉంటుంది…

మేఘాలను ఒరుసుకున్నప్పుడు తీరిన తాపపు
సంతౄప్తి కెరటం అంతరంగాన్ని అభిషేకిస్తున్నప్పుడు…
నిలువెత్తు అగ్నిగుండంలో స్వర్ణ శరీరం ఆవిష్కృతమౌతుంది…

పంచభూతాల సమాగమంలో ఆదమరచిన మనసు
ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి…తన శరీరపు
ద్వారంకోసం వెతుకులాడుతుంటుంది…

పుష్పంచుట్టూ పరిభ్రమించే భ్రమరంలా…
వేల సూర్యుల కాంతితో అనంత ప్రేమరాగానివై
…
పూర్తిగా »

నాకు ఆ గది అంటే చాలా ఇష్టం.

దాని తాళం చెవి
రోజూ ఎక్కడో ఒక చోట
పారేసుకుంటూనే ఉంటాను.

పోగొట్టుకోవడం చాలా తేలిక
తిరిగి పొందాలంటేనే
మరో జీవితకాలం తపస్సు చేయాలి.

బాల్యంలో నా చిరునామా ఆ గదే
ఒంటరి తీగనైనప్పుడు నన్ను
నన్నుగా ఆదరించిన పొదరిల్లు అది
జీవనదశలు మారుతూ
బాంధవ్యాల బంధనాల
వూబిలో చిక్కుపడిపోయినప్పుడు
బేలతనంతో జాలిగా నావైపు
చూసిన చూపు రామబాణంలా
గుండెల్లో దిగబడిపోయేది.

మోహాలు, వయసు దాహాలు,
ఆకర్షణలు, అప్యాయతలు,
అనుభవాలు, అనుభూతులు… అన్నింటిని
సమయపు సందు…
పూర్తిగా »

కళ్ళముందు నా పాత్ర ముగిసినట్టు
నీ స్వర్ణకమలపు సరస్సులోకి
నువ్వు జారుకుంటుంటే
అమృతం వొంపుకున్న మట్టిగుండెను
శూన్యపు చేష్టలు ఆక్రమించేసినప్పుడు
అనంతాకాశంలో ఒంటరిగా వేలాడటమే
మిగిలిన బహుమతి నాకు.

వీధులలో నీ విచిత్ర చిత్రాలన్ని
నా పక్కనుంచే ఎగిరిపోతుంటాయి…
అపుడు నాలోంచి వెలువడే ఒక
పారదర్శకపు వ్యక్తిత్వపు యానకం
ద్వారానే నీ ప్రయాణం మొదలౌతుంది…
ఆకులు రాలిన శిశిరం నాకు కన్నుగొడుతుంది…
రుతువులు పిశాచనాట్యాలు చేసుకుంటున్నప్పుడు
నువ్వు కలగా జ్ఞాపకాల పైకప్పుమీద వాల్తావు…
ఆవిరి అయిపోయిన రక్తమాంసాలు
అస్థి పంజరానికి అతుక్కోవడం మొదలౌతుంది…
…
పూర్తిగా »