
చెట్ల ఆకులు
కాలం రెక్కల్లా కదులుతున్నాయి
కొమ్మల సందుల్లోంచి
గతం గాలి వీస్తున్నది.
కొండలు
ఆకాశానికి రాసే ప్రేమలేఖల్లా
మేఘాలు సాగుతున్నాయి.
ఆ పొగమంచును
ఎవరైనా ఊదేస్తే బాగుండును
ప్రేయసిని తొలిసారి కలిసిన
అపురూపమైన శిలావేదిక కనిపించేది.
చెడ్డీలోంచి ప్యాంట్లలోకి వస్తున్న
నునులేత ప్రాయంలో
ప్రతీ తలుపూ
ఒ పిలుపులాగే ఉండేది
ఇవాళ
యవ్వనం వెనుకకు జరుగుతూ
సంధ్య సౌభాగ్యం ముందుకొస్తున్నది.
ఆమె జ్ఞాపకాలు
ఫ్లవర్ వాజ్ లోని పువ్వుల్లా
విప్పారుతున్నాయి
ఉజ్వలంగా వెలిగే కళ్ళకింద
కాలం…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్