ఒకరి అనుభవాల్ని ఒకరు తెలుసుకుంటూనో
ఒకరి అనుభూతుల్ని ఒకరు పంచుకుంటూనో
మాటంటే ఒకప్పుడు..
మౌనాన్ని బద్దలు చేసే అక్షర ప్రవాహం
మనుషుల మధ్య మమతలు పుట్టించే పద విన్యాసం
ఎవరి చెవి తీగల్ని వారు సవరించుకుంటూనో
ఎవరి ‘చేతిస్వర్గాన్ని’ వారు స్పృశించుకుంటూనో
అయోమయంలోనో అదోరకపు భ్రాంతిలోనో
మనుషులంతా ఇప్పుడు.. మౌనశిలలుగా మరో రూపమెత్తారు
పెదాల కదలికల్ని పెనుతీరాలకు విసిరేసి
వేలిస్పర్శల్ని వెంటేసుకుని తిరిగే విషాద మునులుగా మారిపోయారు
ఇప్పుడు మాట్లాడ్డానికేమున్నాయి?
రెండు శిలల మధ్య రాపిడైతే అదో రకం శబ్దం
ఇద్దరు వ్యక్తుల మధ్య నిరంతరం భయంకర నిశ్శబ్దం
…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్