ఆదివారం కావడంతో, పొద్దున్నే కూడా జనంతో కిట కిట లాడి పోతోంది సికింద్రాబాదు బస్ స్టాండు. సూర్యుడు యదావిధిగా తన ప్రతాపాన్ని చూపిస్తున్నాడు.
“ఏమోయ్ ఎక్కడికి వెళ్తున్నావోయ్..” బాగా పరిచయమైన కంఠం విని పక్కకి చూసాడు గోపి. ఆ పిలిచింది తన ఇంటి ఓనరు వెంకట్రావుగారు. చూట్టానికి సన్నగా, పొడుగ్గా బుర్ర మీసాల్తో పాత సినిమాల్లోని రమణారెడ్డి లాగా అదోరకమైన కామెడీ ముఖంతో కనిపిస్తాడు.
“ఏమిటీ యేదైనా దూర ప్రయాణమా?” ‘అబ్బే, సరదాగ కొన్ని బస్సులు కొనుక్కుందామని వచ్చాను. పొద్దునే ఇక్కడకు దాపురించాలా స్వామీ అని మనసులో అనుకొని పైకి చెప్పాడు.
“అవునండి రేపు సోమవారం శలవే కదానీ నాగార్జునసాగర్ కు బయల్దేరాము.
“ఊహూ!…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్