హేమంతంలో ఒక సాయంకాలం. దారికి అటూ ఇటూ పసుపు పొలాలు,అరటితోటలు,వాటి పరాగం.అద్దాలు దించి ఆ గాలిని గుండెనిండుగా తీసుకుంటే శక్తి వచ్చినట్లనిపించింది అతనికి.ఈ ప్రయాణం బొత్తిగా కొత్తవూరికయితే కాదు ,కాని ఎన్నేళ్లో అయిపొయింది వచ్చి.చదువంతా మహానగరాలలో, పరదేశంలో. తర్వాత వుద్యోగం ఢిల్లీలో. ఏవో కొన్ని ఉన్నభూములనీ చూస్తూవస్తున్న బాబాయి కాలం చేశాక రాక తప్పలేదు ఇప్పుడు. వచ్చే ముందు ఫోన్లలో పరిస్థితులు కనుక్కున్నాడు,ఆ వ్యవహారమంతా ఒక కొలిక్కి వచ్చేటప్పటికి ఆరేడు నెలలు పట్టేటట్లుంది.
ఒక పెద్ద పట్టణానికి దగ్గ్రగా వున్న ఈ పల్లెటూళ్లో ఒక స్వతంత్ర విశ్వవిద్యాలయం వుందనీ,అక్కడ కంప్యూటర్ సైన్స్ లో డాక్టరేట్ అధ్యాపకుడిగా కావాలనీ విన్నప్పుడు యథాలాపంగా పెట్టిన దరఖాస్తుకి వాళ్లు…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్