ఆది విజయవాడ రైల్వే స్టేషన్ , ప్ల్యాట్ఫార్మ్ రెండు పై బెంగుళూరు వెళ్లే ట్రైన్ కోసం ఫ్యామిలీ తో సహా ఎదురు చూస్తూ వున్నాడు అనంతు. ఇంకా కొంచెం మనీ తీసి కొడుకు పాకెట్ లో పెట్టాడు తండ్రి తిరుమల రావు. “నా దగ్గర వున్నది సరిపోతుంది కదా” అన్నాడు తండ్రి తో. “కొత్త ఉద్యోగం, కొత్త ఊరు,కొత్త మనుషులు, అవసరాలు ఎలా ఉంటాయో తెలీదు కదా, వుంచుకో ” అంది ఆప్యాయం గా తల్లి సులోచన. అనంతు ఈ సంవత్సరమే సిద్దార్ద ఇంజినియరింగ్ కాలేజ్ లో ఇంజినియరింగ్ పూర్తి చేసాడు. క్యాంపస్ సెలెక్షన్ లో బెంగుళూరు లో ఉన్న ఒక మల్టీ నేషన్ కంపనీ…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్