‘ వేముగంటి మురళీకృష్ణ ’ రచనలు

నిలబడి ఎదురుచూసిన రాత్రులన్నీ దేహం పేజీల్లో దాక్కుని ఉన్నయి
కల చెదిరి కన్ను తెరిచిన ప్రతిసారి చీకటి విషమేదో నరాలలోకి ఇంకుతున్నట్టు ఉండేది
ఎండిన చెరువులాంటి దుఃఖం ఎన్నిసార్లు మనసు మత్తడి మీద దుంకులాడిందో
అలకల అలలమీద తేలుకుంటూ సముద్రంతో సంభాషిస్తున్నప్పుడల్లా
చేప ముల్లులాంటి గాయమేదో ఒంటిని పొడుస్తనేఉన్నది
కొంచం ఓర్చుకొని బాధల్ని తట్టుకోవడం నేర్చుకున్నాక
స్వరం పాలపిట్టలా మారిపోయింది

కొత్తగా మాటల చేదును మింగుతున్న రోషం తగ్గడం లేదు
పగ్గం ప్రజల చేతుల్లోకి చేరుకున్న నిశీది సమయాన
పానకం లాంటి మత్తేదో ఈ మట్టి మీదకు బండరాయిలా దొర్లుకుంటూ వచ్చింది

కోరిక పచ్చదనం…
పూర్తిగా »