‘ సాయి కిరణ్ ’ రచనలు

రాత్రితో రమించిన కాలం చందమామకి అమ్మవుతూ
పగటిని ప్రసవిస్తూ నెత్తుటి ముద్దలా సూర్యుడు
మబ్బుల్లోంచి చినుకుల్ని పొదుగుతున్న ఆకాశం
పక్షుల గుంపుల్ని మోస్తూ బరువైన గాలి గర్భం
నేల తల్లి వొడిలో ఆటలాడుతూ పచ్చని పాపాయిలు
చెంగెగరేసుకుంటూ చెంగు చెంగున దూకుతున్న నది
వేళ్ళ మునివేళ్ళ మీద చెట్టు తపస్సు
కొమ్మల జేబుల్లోంచి తొంగి చూస్తున్న పసరు కాయలు
పురిటి నొప్పుల సుగంధాల్ని మింగుతూ మొగ్గ
తుమ్మెదలకి చనుబాలనిస్తూ తన్మయత్వంలో పూలు
మంచు గొడుగు కింద ముడుచుకున్న పర్వతం
ఇసుకతో నలుచుకుని స్నానమాడుతూ సముద్రం
మట్టి పెదాలని పారిజాతాలతో…
పూర్తిగా »

ఓ నిశి రాత్రి వేళ దీపమేదో వెలుగుతుంది
నల్లని చీకటిని బొట్లు బొట్లు గా తనలోకి రాల్చుకుంటూ

కుదురు కోల్పోయిన కనురెప్పల అలికిడికి
కంటిపాపలపై వాలిన ఓ కమ్మని కల అదాటున కరిగిపోతుంది

కుండీలో చీడ పట్టి పోతున్న గులాబీ మొక్క
గుండె మీద దిగులు దిగులుగా మొగ్గలేస్తుంది

ఎన్నాళ్లనించో మాటు వేసి ఉన్న ఓ ఒంటరితనం
ఈ ఏమరపాటు లోంచి చొరవగా బయటకి చొచ్చుకొస్తుంది

ఎప్పుడెప్పుడో చెరపలేక రాసిన రాతలేవో
నీటిమూటలై ఉనికిని చాటుకుంటాయి

భారమైపోయిన ఆప్యాయతలో
దగ్గర కాలేక పోయిన దూరపుతనాలో చెంపలపై ఆటుపోట్లుగా అలలెత్తుతాయి

పెన్నూ పేపరూ లేని సమయం చూసుకుని
…
పూర్తిగా »