కొన్ని కొన్నిసార్లు
నువ్వలా నడిచి వస్తుంటావు నాలోకి
ఒక గాలి తెమ్మెరలానో
పల్చటి నీరెండలానో
కూతపెట్టుకుంటూ రైలుబండి
స్టేషనులోకి వచ్చినట్టు
నీలిమేఘమై తేలుతూ వచ్చి
కొన్ని తేనెచినుకులు చిలకరించి వెళ్లిపోతావు
బ్రతుకంతా సేదదీరడానికి
కడలికెరటంలా మెల్లగా వచ్చి
పాదాలు స్పృశించి వెళ్లిపోతావు
బయటో లోపలో నాలో నేను నిలబడి
అవతలి తీరాన్ని సర్దుతుంటాను
నాలో నుండి నన్ను ఎత్తిపోసుకుంటాను
కళ్లలోకి కొన్ని కలలను కుప్పచేసుకుంటూ
గూళ్లుగా కట్టుకుంటుంటాను.
బాగుంది మేడం గారు…
“బయటో లోపలో నాలో నేను నిలబడి
అవతలి తీరాన్ని సర్దుతుంటాను
నాలో నుండి నన్ను ఎత్తిపోసుకుంటాను
కళ్లలోకి కొన్ని కలలను కుప్పచేసుకుంటూ
గూళ్లుగా కట్టుకుంటుంటాను.”
శైలజ గారు , మీ కవిత బాగుంది.
అభినందనలు.