తెల్లటి గువ్వ మళ్ళీ వచ్చింది
కిటికీనే పీటగా చేసుక్కూచుంది
నా వంటిల్లు దాని సినిమా తెర
ఒక్కోసారి ఇద్దరం ఎదురుబదురు
నిలబడి వుండిపోతాం– ప్రేక్షకురాలు, నటి
కవ్విస్తూ వినోదిస్తూ.
నా పరుగుల వురుకుల గిన్నెల శబ్దాలు,
వూహాగీతాల కూని రాగాలు,
కల్లోల హృదయాంతరంగాల వల్లెవాటు తడిచారలు
చెంపచేతి పరభాషా కబుర్లూ –
ఇవ్వన్నీ వింతగా, కదలక మెదలక చూస్తుంది.
భయం లేదు, బెరుకు లేదు.
కొంచెం దూరంగా, కొంచెం ఇటూగా జరిగి
గూఢచారిలా నామీదో కన్నేసి వుంచుతుంది.
నాలుగ్గింజలు విసిరితే మొహం తిప్పేసుకుంటుంది.
మెత్తటి రెక్కల్ని ముట్టుకుందామంటే అందదు!
తళతళలాడే…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్