డోలు పూనకంతో మోగుతోంది.
అడవి నెమలి పించెంతో
రేల పాట అందుకొని
గొలుసు చిందులేస్తంది.
కొమ్ము బూర గొంతెత్తి
సింహనాదం చేస్తూంది
పోడు మట్టి పులకరించి
చిలక పచ్చ తొడుగుతోంది.
ఒక దేవతా రూపం
ఆనపకాయ బుర్రలో
గడ్డాన పచ్చ బొట్ల పూలతో
కడయాల కాళ‍‍్ళతో
కల్లు మోసుకొస్తుంది.
తునికి పండ్ల సువాసన
పెదాలకు లత్తుకవుతంది.
మెడన తాయెత్తు
అచ్చాదనలేని దేహాలు దాల్చిన విల్లంబులు
విజయ దరహాసంతో నడిచొస్తాయి
తాటాకు గుడిసెల్లోంచి కాల్చిన ఎండుచేపల వాసన
సాంబ్రాణి ధూపంలా…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్