నడిచి వచ్చిన తొవ్వ దొరుకదు
నగుబాటు కానుక.
రాత్రి వచ్చిన కల గుర్తుండదు
రసభంగమే వినోదం.
పదార్థం నిప్పుల మీద కాలుతూ
విరజిమ్మిన కొత్త వాసన
బతుకును ఊరిస్తది.
ఊహాలోకం లోకి విరిగిపడిన
ఉల్కాపాతం శరీరం చిద్రం చేస్తది
ఎన్నాళ్లైనా
పాటను మోసుకుంటూ తిరగవల్సిందే
సందేహాల సంకెళ్ళు
శిఖరం వైపు నడిపించలేవు
పడమటి కనుమలలో
పరిహాసాలుండవు
పాటలోకి చీకటి ప్రవేశించడం ప్రమాదం
అంతకంటే ప్రాణం లోకి చీకటి ప్రవేశించడం
పెద్ద విషాదం
స్వస్థ సమృద్ధమైన గ్రామాలు
రోగగ్రస్త నగరాల చుట్టూ చక్కర్లు కొట్టడం మాయ
వొత్తిడి…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్