‘ పి. రామకృష్ణ ’ రచనలు

నీటికి, వలకీ మధ్య
రహస్య ఒప్పందమేదో వుండేవుంటుంది!
నీళ్ళనొదిలేసి, ఎంత ఒడుపుగా-
చేపల్ని పట్టుకుంటుందో వల.

నీటినుంచి చేపని-
విడదీస్తున్నానేమో అని, భాద నటిస్తూ
జలజల రాలే కన్నీళ్ళొకటి పైగా.

చివరికిలా అంటుంది కదా..?

ఇన్నాళ్ళూ నీటిలో నాని,నాని,
నాలా నీకూ జలుబు చేస్తుందనే
నాతోటే నిన్నూ ఇలా-
ఒడ్డుమీద ఆరబెట్టడం.

చెరువు
చాన్నాళ్ళకు
నీళ్ళోసుకుంది.

కలువ, చేపా
కడుపులో
కదలాడుతుంటే-

అలలు అలలు గా
ఒడ్డును తాకుతూ
మాతృత్వపు మధురిమ.

***

నది మీద పడవ
పాటను
మీటుతోంది.

అపస్వరాల్ని
సరిచేస్తూ
తెడ్డు.

***

బరువునంతా
తీరానికి చేర్చేసి,
ఒంటరితనపు
భారంతో
దిగులుగా తిరిగి వెళ్తూ
ఓడ.

సమూహం మీది జెండా
ఒక శవంలా-
ఎప్పుడూ ముడుక్కోదు.

తూటా అంచుని మెరిపించే-
నెత్తుటి గాయాల్ని చూస్తేగానీ,
చెల్లాచెదురైన గుంపుకి
ఆహారం సహించదు.

భావోద్వేగం తన కుంచెను
ఖాళీగా వుంచుకోని ఫికాసో.
మనిషో, బస్సో,
రాళ్ళో, విగ్రహాలో-
ఎదురుపడ్డ ప్రతిదాన్లోనూ
శత్రువు చిత్రాన్ని పోల్చుకుంటుంది.

ఇప్పుడు ఉద్వేగం -
పెట్రోల్ ప్రమిధలో వత్తిలా కాలుతున్న
సజీవ మానవ కళాఖండం.

కౌగిలించుకున్న ప్రతిసారి,
పెదాలమీద రక్త దాహం తీరాలి.
లేదంటే రాత్రి-
రతివైరాగ్యంలో మునిగిపోతుంది.

ఇదేంటని ఎదురు ప్రశ్నిస్తుందా?
లాగిపెట్టి మరోసారి కొట్టాలి.
…
పూర్తిగా »