ఉదయం ఇంకా చీకట్లు విడిపోలేదు, బస్సు సర్ర్ మంటూ శబ్దం చేస్తూ ఆగింది. ఒక కుఱాడు బస్సు దిగి బ్యాగు భుజాన వేసుకు మొయ్యలేకో, మొహంలో నిరుత్సాహం తో , దిగులుగా నడక సాగించాడు. రెండు మైళ్ళు దూరంగా పల్లెటూరు .
“ఏరా ! శ్రీనుగా ! కాలేజికి ఇప్పుడేమి శెలవలు రా ఇప్పుడు బస్సు దిగావు ”
నవ్వుతూ పలకరించాడు శేషారావు మాస్టారు’
” నమస్తే మాష్టారు ! సెలవులేమి కాదు సార్ ! ఒకసారి నాన్న ను చూడాలనిపించింది. అందుకే… ”
“సర్లే రా ! బండెక్కు ! నేను ఊళ్ళోకే వెళ్తన్నా ” అంటూ టి.వి.యస్ ని స్టార్ట్ చేశాడు…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్