ఒకోసారి పావురం గాయపడుతుంది
నెత్తురోడుతుంది
ఐనా గాయాన్నలా రెక్కలకింద కప్పిఉంచి
మాట మబ్బులకింద ఎగురుతూనే ఉంటుంది-
ఏ భావమూ లేని గాజు కళ్ళతో
దిగుల్ దిగులుగా ఊఁ కొడుతుంది
గొంతుదాటి రాబోయిన ఏవో శబ్దాలను
భయమ్ భయం గా పట్టి ఆపుతుంది-
గాయపడటం నేరమవుతుందేమోనని
నెత్తుటి చుక్కల్నీ నియంత్రించుకుంటుంది
ఎక్కడో ఒక మూలన ఏ చెట్టు మీదకో చేరి
గుబురుకొమ్మల నడుమ ముడుక్కుంటుంది-
బహుశా పావురం
ప్రేమ లో ఉంది కావచ్చు-
***
విలవిల్లాడుతున్న పక్షిని
కాస్త అర్ధం చేసుకోవూ
ప్రేమగా చేతుల్లోకి తీసుకోవూ
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్