శ్రావణమాసం.
బెంగళూరు వర్షాల్లో తడిసి మెరిసిపోతోంది.
లేత బూడిద వర్ణపు ఆకాశం కింద పచ్చాపచ్చటి చెట్లు ఆకాశం నుంచి జలదారుల జలతారులా కురిసి ఆగిన వానలో తలారా నీళ్ళోసేసుకుని ఎర్ర తురాయి పూల చీర కట్టేసుకుని, వచ్చే పోయే వారిమీద వాననీటి జల్లులు చిలకరిస్తున్నాయి.
అప్పుడే ఆగిన బెంగళూరు నగర సారిగె సంస్థ వాహనంలోంచి దిగి చెంగున ఎగిరే జింకపిల్ల పాదాలతో తలపున మెదిలిన ఏ పాటకో తలాడిస్తూ, దానికి తనదైన పేరడీ కట్టేసుకుని పాడుకుంటూ తనలో తనే మురుస్తూ చిన్ని చిన్ని వాన చినుకుల సందడికి తన మువ్వల అలికిడి తాళం వేస్తూ భుజం మీది సంచీ సర్దుకుంటూ ఇంటి ముఖం పట్టింది మందహాసముఖి…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?
రాజేంద్రప్రసాద్ on ద్వంద్వపదాలు
N Rammohan on ద్వంద్వపదాలు
Anappindi surya Lakshmi Kameswara Rao on సహృదయ ప్రమాణం, సంస్మరణీయ శోభ- శాకుంతలం [1]