ఉదయపు లెక్కంటే
సున్నాతో సున్నాను భాగించడమే కదూ?
ఏమిలేనితనం నుంచి
మైలు రాయిని తలుచుకుంటూ
మేను ముందుకు వంచడమే.
నిద్ర లేని రాత్రులను
కాల సముద్రంలో కలుపుతూ
తూరుపు నుంచి ప్రవహించడమే కదా!
***
మిట్ట మధ్యాహ్నపు వేళ
బంధాల బంతాటలో
ఒక ఆనంద క్షణంలోనూ వదలని వేలాదిలక్ష్యాలలో
ఒకే ఒక్క జీవనం
మనకోసం మిగిలిపోవడం
ఆశ్చర్యం కాక మరేమి?
***
పడమటి పరదాపైన
ఎగుడు దిగుడుల జీవన రేఖను
ఊహల ఊలు దారాలతో ముడి వేస్తూ
మనో మందిర ద్వారాలకి తోరణాలు కట్టడం
…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్