ఆ మేఘం
తన గూటిని వశం చేసుకోలేదింకా
తన నీడకు
అచ్చెరువూ
శెలవనలేదు
ఆ నక్షత్రమూ
తన సంధ్యతో
సంబరించలేదు
ఆ యజమానీ
తన మృత్యువును
నిర్జనం చేయలేదు
వీరంతా మరణానికి
తలుపును బార్లా తెరిచి వుంచారు
వాకిలిని రాత్రికీ
సహస్ర ద్వారాలను సమరానికీ
తెరిచే వుంచారు
#
ఓ మిత్రులారా!
నా పాన సఖులారా!
ఈ నిర్మానుషత్వాన్ని
నిలువరించండి
#
స్త్రీలంతా నాకు ప్రీతే
కానీ
నా జాడలను
గాలులతో చిత్రించే
అతివలే అయిష్టం
భాషిత గగనాలకు
చేరువయ్యే…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్