సౌందర్యపు సెలయేటి నీటి దప్పిక ఎప్పుడూ ఆరదూ తీరదూ… ఇప్పుడు మందు మీద మత్ప్రియురాలి దర్శనకాంక్ష తీవ్రంగా…గేట్‌ను బండితోనే తోసుకు లోపలికి, నా లోపలికి… పగిలిన సాంధ్య వర్ణాలను చప్పరిస్తూన్నప్పుడు, అప్పుడప్పుడే విడివడ్తూన్న రేరాణీ పరిమళాల్తో…ఆ మధుగంధ మిళితమై…బహుమను తే నునుతే తవ’ లేను సంగీత పవన చలిత…పిండా కూడూ, నిర్వికారంగా తిరుగుతూన్న ఫ్యాను…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్