‘ విజయ కర్రా ’ రచనలు

తుఫాన్

డిసెంబర్ 2017


ఎనిమిదో అంతస్తులోని ఆ హాలులో కూర్చున్న వాళ్ళంతా అరవైనుండి ఎనబై దాటిని వాళ్ళే.
కొంతమంది టీవి చూస్తుంటే మరి కొంతమంది పేకాట, చెస్సులాంటి  ఆటలలో మునిగివున్నారు.
  ఓకరిద్దరు నిట్టింగ్ చేస్తున్నారు.
"ఈ వయసు వాళ్ళని ఇక్కడినుండి కదపడం ప్రాణాంతకం. పోయినసారి చేసిన ప్రయత్నాలలో హార్ట్ఎటాక్‌కి గురి అయినవాళ్ళు, కాళ్ళు చేతులు విరుచుకున్నవాళ్ళు అనేకం.
పై అంతస్తులో వున్నాం. అన్ని వైద్య సదుపాయాలతో పాటు జెనరేటర్లు కూడా వున్నాయి..." చెపుతున్నాడో డాక్టర్ ప్రశ్నిస్తున్న విలేఖరికి. "ఎక్కడికిక వెళ్ళేది? వెళ్ళడం, వెళ్ళడం మరింక అక్కడికే" అంటూ నిట్టింగ్ చేస్తున్న ఓ వనిత నవ్వుతూ చేతిలో నీడిల్ ని పైకి చూపించింది.  నిస్సహాయతనుండి వచ్చిన…
పూర్తిగా »

స్కూలుకెళ్ళే ఆ పొద్దు

సెప్టెంబర్ 2017


స్కూలుకెళ్ళే ఆ పొద్దు

పిట్టగోడనానుకుని వున్న గన్నేరు చెట్టు మీద పిచుకలు తెగ అల్లరి చేస్తున్నాయి. బాయిలర్‌లోని వేడి నీళ్ళతో బాల్చీ నిండుతోంది.  రెండు చేతులూ పైకి చాచి ఓ సారి ఒళ్ళు విరుచుకుంది చిన్ని. పూలచెట్లని, నీళ్ళ కుండీలని రాసుకుంటూ చిట్టిదూడ గంతులు వేస్తూ పరిగెడుతోంది. దాన్నో కంట కనిపెడుతూ బుజాల మీద వాలిన రెండు జడలని పైకెత్తి వెనుకకి ముడివేసింది.

నిండిన వేడి నీళ్ళ బాల్చీని తీసుకెళ్ళేముందు తన వంతు న్యాయంగా బాయిలర్ గొట్టంలో వేసిన రెండు చెక్కముక్కలు చిటపటామంటూ వెలుగందుకున్నాయి. స్నానం కానిచ్చి – ఆవుదూడని తల్లి దగ్గరికి చేర్చే ప్రయత్నంలో పరుగులు పెడుతుంటే – అమ్మ వేసిన మూడో కేక ఇంటి లోపలికి…
పూర్తిగా »

సాక్షి

జూలై 2017


ప్రతి నెల రెండో శనివారం సాయంత్రం బ్లూమూన్ బార్‌లో కలుసుకోవడం మా నలుగురి అలవాటు. మత్తు శరీరాన్ని మాయ చేసి, మనసు పైకి తొంగి చూసినప్పుడు ఎవరో ఒకరం “గుర్తుందిరా! చిన్నప్పుడు మన ఊర్లో… ” అంటూ మొదలు పెట్టి హఠాత్తుగా ఆగిపోయేవాళ్ళం. ఎక్కలేని అడ్డేదో ఎదురయితే వెనక్కి గింజుకునే గుర్రంలా బెదిరి పోయేవాళ్ళం.

అలా ఏనాడు తలుచుకున్నా మా నలుగురి మాటలు ఊరి పొలిమేరలని దాటి ముందుకు వెళ్ళడానికి సంశయించేవి. కారణం విశ్వం. అలాంటిది ఈ సాయంత్రం వాడి ఊసే మోసుకుంటూ వచ్చాడు మా ఊరి రత్నం.

గ్లాసులు పైకెత్తి చీర్స్ చెప్పుకుంటుండగా వచ్చి “ఈ రోజు మధ్యాహ్నం విశ్వం పోయాడుట. తెలుసా మీకు”…
పూర్తిగా »

మై బంజారన్!

మై బంజారన్!

చెరుకు తోట కోతకొచ్చింది. కోసిన పంట కోసినట్లే బోగీలలో వేసుకుని గూడ్సు బండ్లు ‘కూ…’ అంటూ షుగర్ ఫ్యాక్టరీకేసి పరుగులు తీస్తున్నాయి. బోగీల వెంట పరిగెత్తి టాటాలు చెప్పేవాళ్ళతో… చెరుకులు లాగే పిల్లలతో ఊరికి ఈ చివరంతా అదో సందడిగా వుంది. దూరమవుతున్న బోగీని అనుకరిస్తూ మేమంతా ‘కూ… చుక్..చుక్..చుక్’ మంటూ కొండ పైకి పరిగెత్తాం.

తెచ్చుకున్న చెరుకులని ఆ కొస నుండి ఈ కొస వరకూ చచకా నమిలి తాగేసి ఆటల్లో పడ్డాం. సమయం తెలియటం లేదు. వున్నట్లుండి మాలో ఏవరో గట్టిగా అరిచారు “అదిగదిగదిగో వాళ్ళే!” అంటూ. “అవునవును మన ఊరికే!” అన్నారింకెవరో. “హొ! హొ! హో! వచ్చేస్తున్నారోచ్!” ఉద్వేగం పట్టలేక అరిచారు…
పూర్తిగా »